اثر پروتكل خستگي ويژه فوتبال (SAFT90) بر مجموع نمرات آزمون غربالگري حركت عملكردي (FMS) در فوتباليست هاي جوان

مقدمه: خستگي به عنوان عاملي خطرزا در آسيب هاي رشته فوتبال شناخته شده است.(1) همچنين آزمون غربالگري حركت عملكردي(FMS) اخيراً به عنوان مدلي براي پيشبيني و پيشگيري از آسيب هاي ورزشي غيربرخوردي مورد توجه قرار گرفته و روايي و پايايي آن در مطالعات پيشين بسيار خوب گزارش شده است.(2،3) افزايش حساسيت و دقت اين آزمون مي تواند در پيشگيري از آسيب هاي ورزشي موثر باشد. به نظر مي رسد كه نمرات اين آزمون مي تواند تحت تأثير عامل خستگي قرار گيرد كه اين موضوع تاكنون مورد مطالعه قرار نگرفته است. هدف از پژوهش حاضر، بررسي اثر پروتكل خستگي ويژه فوتبال(SAFT90) بر نمرات آزمون غربالگري حركت عملكردي، در فوتباليست هاي جوان بود. روششناسي: 51 فوتباليست جوان (سن 55/2 ± 39/18 سال، قد 13/5 ± 22/176 سانتي متر، وزن 31/6 ± 9/69 كيلوگرم، شاخص توده بدني 43/1 ± 11/22 كيلوگرم برمترمربع( در اين پژوهش شركت نمودند و به صورت تصادفي در دو گروه تجربي(26نفر) و كنترل(25نفر) قرار گرفتند. گروه تجربي قبل و بعد از اجراي پروتكل خستگي ويژه فوتبال و گروه كنترل بدون اجراي پروتكل خستگي، آزمون غربالگري عملكردي حركت را اجرا كردند. نمرات اين آزمون به وسيله دو آزمونگر تمرين كرده، ثبت و جمع آوري گرديد. داده ها به وسيله نرم افزار SPSS نسخه 22 و آزمون آماري ANOVA با سطح معني داري 05/0 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج: نتايج نشان دهنده تفاوت معني داري در مجموع نمرات پيش آزمون و پس آزمون گروه تجربي نشان داد(P=0.002). در حالي كه در گروه كنترل تفاوت معني داري مشاهده نشد.(P=0.302) بحث و نتيجه گيري: اگرچه مطالعات پيشين نمرات آزمون غربالگري عملكردي حركت را به عنوان شاخصي براي شناسايي افراد مستعد آسيب مورد بررسي قرار داده اند، ولي در رشته اي مانند فوتبال، عوامل خطرزاي ديگري همچون خستگي وجود دارند كه اثر آنها در اين آزمون مورد ارزيابي قرار نمي گيرد. افزودن يك پروتكل خستگي به آزمون غربالگري عملكردي حركتي(FMS) شايد بتواند حساسيت اين آزمون و احتمال شناسايي فوتباليست هاي مستعد آسيب هاي غيربرخوردي را افزايش دهد.