بررسي ميزان شيوع و ريسك فاكتورهاي بروز سندرم فشار داخلي تي بيا در دانشجويان رشته تربيت بدني

مقدمه: سندرم فشار داخلي تيبيا (Medial Tibial Stress Syndrome) يكي از شايع ترين آسيب هاي دردناك ساق، ناشي از فعاليت هاي ورزشي توصيف شده (1) كه شامل چندين آسيب از جمله التهاب ضريع استخوان، آرتريت التهابي عضله نعلي و شين اسپيلنت مي باشد. با اين حال اپيديولوژي اين وضعيت براي سال ها مورد بحث قرارگرفته و همچنان به صورت يك مسئله پاتولوژيك گيج كننده باقي مانده است (2، 3). لذا هدف از پژوهش حاضر بررسي ميزان شيوع و عوامل مرتبط با بروز سندرم فشار داخلي تي بيا در دانشجويان ترم اول رشته تربيت بدني مي باشد. روششناسي: تحقيق حاضر به دليل همراهي محقق با آزمودني ها در طي يك ترم فعاليت بدني و جمع آوري همزمان اطلاعات مربوط به درد نواحي مختلف بدن، از نوع آينده نگر و توصيفي است كه داده هاي آن از طريق اندازه گيري هاي عيني ابعادآنتروپومتريكي و ارزيابي وضعيت بدني و به وسيله پرسشنامه و مصاحبه جمع آوري شده است. جامعه آماري تحقيق شامل تمامي دانشجويان مقطع كارشناسي رشته تربيت بدني دانشگاه گيلان مي باشد كه از ميان 68 دانشجوي ترم اول اين رشته، به صورت هدفمند و داوطلبانه انتخاب شده و پيش از شروع ترم اول در هر يك از متغيرهاي مربوط به ابعاد آنتروپومتريكي شامل طول اندام تحتاني، ران و ساق و محيط ران و ساق و وضعيت بدني مورد ارزيابي قرار گرفتند. همچنين آزمودني ها پرسشنامه ويژگي هاي دموگرافيك شامل اطلاعات مربوط به سن، وزن، ميزان درد و سطح مهارت را تكميل نموده و تمامي نواحي بروز درد در كل ترم نيز ثبت گرديد. داده ها با استفاده از آمار توصيفي، آزمون هاي همبستگي، T وابسته و مستقل، به وسيله نرم افزار SPSS نسخه 22، در سطح معني داري 05/0≥P مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج: بر اساس نتايج به دست آمده درد ناحيه ساق پا با شيوع 9/29 % و با افزايش معني دار پس از يك ترم (03/0=P)، شايع ترين ناحيه بروز درد در بين آزمودني ها را به خود اختصاص داده است. ميان ميزان بروز سندرم فشار داخلي تي بيا در بين افراد ورزشكار و غير ورزشكار تفاوت معني داري مشاهده نشد، در حالي كه زنان نسبت به مردان به طور معني دار و به ميزان بيشتري در معرض ابتلا به سندرم فشار داخلي تي بيا قرار داشتند (01/0=P). همچنين ميان ميزان بروز سندرم فشار داخلي تي بيا با سابقه ورزشي افراد و ميزان فعاليت هفتگي آنان رابطه معني دار و منفي به ثبت رسيد. اين در حالي است كه ميان ميزان بروز سندرم فشار داخلي تي بيا با ابعاد انتروپومتريكي اندام تحتاني و نمره وضعيت بدني همبستگي معني داري مشاهده نشد (05/0 p). بحث و نتيجهگيري: با توجه به يافته هاي تحقيق حاضر مي توان نتيجه گرفت كه ممكن است يكي از علل بروز سندرم فشار داخلي تي بيا در بين دانشجويان رشته تربيت بدني، افزايش ناگهاني ميزان فعاليت بدني به ويژه در افراد بدون پيشينه ورزشي باشد. بنابراين افزايش تدريجي بار تمرينات و استفاده از كفش هاي ورزشي مناسب با نوع فعاليت در جهت اصلاح اين وضعيت بايد مد نظر قرار بگيرد.