اثر حاد فعاليت ركاب زدن تناوبي با و بدون محدوديت جريان خون بر سطوح سرمي TNF-α در مردان سالم

مقدمه: عامل نكروز تومور-α (TNF-α) سايتوكايني است كه در التهاب سيستميك درگير مي‌شود و نقش اصلي آن در تنظيم سلول-هاي ايمني مي‌باشد. يكي از محرك‌هاي اصلي TNF-α، كاهش جريان خون و هيپوكسي در موضع مي‌باشد (1). مطالعات اخير ارتباط نزديكي را بين پاسخ‌هاي ايمني به دنبال آسيب و سازگاري‌هاي عضلاني گزارش كرده‌اند (2). بنابراين، هدف از پژوهش حاضر تعيين اثر حاد فعاليت ركاب ‌زدن تناوبي با و بدون محدوديت جريان خون بر سطوح سرمي TNF-α در مردان سالم بود. روششناسي: بدين منظور 16 مرد سالم به صورت داوطلبانه (سن 75/2±79/23 سال، وزن77/8±87/69 كيلوگرم) بر اساس توان حداكثر خود، و به صورت تصادفي به دو گروه ركاب زدن همراه با انسداد عروق پا (8 نفر) و ركاب زدن بدون انسداد (8 نفر) تقسيم شدند. جلسه ورزشي شامل10 وهله 1 دقيقه‌اي با 85-80 درصد توان بيشينه روي دوچرخه ثابت با 2 دقيقه بازيافت فعال بين هر وهله بود. ميزان فشار روي ران 90 ميلي‌متر جيوه بود. گروه بدون انسداد نيز همين پروتكل را بدون محدوديت جريان خون انجام دادند. به منظور بررسي اثر يك جلسه فعاليت با محدوديت جريان خون و بدون آن در دو گروه از آزمون T مستقل استفاده شد. همچنين براي مقايسه ميانگين‌هاي درون گروهي از T وابسته در سطح معني‌داري (05/0≥p) استفاده شد. نتايج: بررسي‌هاي آماري نشان داد كه در پيش‌آزمون تفاوت معني‌داري بين دو گروه در ميزان TNF-α وجود نداشت. تغييرات درون-گروهي TNF-α در پاسخ به يك جلسه فعاليت ورزشي در گروه انسداد، معني‌دار (01/0≥p) و در گروه بدون انسداد (05/0≤p) بدون تغيير بود. همچنين، تغييرات بين گروهي حاكي از بالاتر بودن معني‌دار TNF-α در گروه انسدادي بود. (05/0≥p). بحث و نتيجهگيري: نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه فعاليت ركاب‌زدن تناوبي همراه با محدوديت جريان خون باعث افزايش معني‌دار TNF-α در مقايسه با پيش‌آزمون در مردان سالم شده است (9 درصد). همچنين، سطوح TNF-α در پس‌آزمون در گروه انسدادي بيشتر بود. به احتمال زياد اين مشاهده نشان‌دهندۀ اثرگذار بودن تمرين انسدادي بوده است؛ ساير آثار اجراي فعاليت ورزشي به اين روش، نيازمند پژوهش‌هاي بيشتري مي‌باشد.