بررسي اثر يك دوره تمرين ايروبيك بر عملكرد چرخش ذهني دانشجويان دختر مؤسسه آموزش عالي امام جواد (ع) يزد

مقدمه: توانايي‌هاي فضايي نقش زيادي در توانايي ما در حركت محيط اطراف، آماده‌سازي حركت و روابط تقابلي ما با اشياء در جهان دارد. چرخش ذهني، بهترين جزء توانايي بصري مي‌باشد كه در بسياري از شرايط مهم در ورزش، نياز ورزشكاران را با پاسخ حركتي مناسب و خاص به برخي از محرك‌ هاي بصري دربردارد. تمرين در حيطه‌هاي شناختي و بدني از جمله عواملي است كه مي‌تواند بر چرخش ذهني اثرگذار باشد. بررسي جانسون و پيچ (2010) بين تاثير يك دوره فعاليت شناختي و جسماني نشان داد كه فعاليت جسماني تاثير بيشتري بر بهبود عملكرد چرخش ذهني داشت. جانسون و همكاران (2012) بيان مي‌كنند كه تمرينات بدني كه در آنها نياز به درك و آگاهي از بدن و محور بدني است و به هماهنگي بالا نياز دارند، مي توانند بر چرخش ذهني اثرگذار باشند. باتوجه به مطالعات پيشين، طرح اين تحقيق شكل گرفت تا به تعيين اثربخشي تمرين ايروبيك در ميان دختران بپردازد. روششناسي: روش انجام اين پژوهش از نوع آزمايشي با طرح پيش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه كنترل است. جامعۀ آماري اين پژوهش تمامي دانشجويان دختر مقطع كارشناسي مؤسسه آموزش عالي امام جواد (ع) يزد 94-93 بودند كه از بين آنها 30 نفر به شيوۀ تصادفي انتخاب گرديدند. پس از اجراي پيش‌آزمون با استفاده از پرسشنامه چرخش ذهني وندنبرگ و همتاسازي از طريق نمرات پيش‌آزمون، افراد در دو گروه 15 نفري آزمايش و كنترل قرار گرفتند. سپس تمرينات ايروبيك طي 18 جلسه 45 دقيقه‌اي بر روي گروه آزمايش اعمال شد و در نهايت پس‌آزمون از هر دو گروه گرفته شد. نتايج: نتايج بدست آمده با استفاده از تحليل كوواريانس در سطح معناداري (P≤0.001) نشان داد كه تمرين ايروبيك‌ بر بهبود عملكرد چرخش ذهني دانشجويان دختر تاثير دارد.