مقايسه ي تاثير دو نوع تمرين منتخب عملكردي و تراباند بر تعادل ايستاي مردان سالمند

چكيده: زمينه و هدف:تغييرات فيزيولوژيكي مربوط به افزايش سن و مشكلات عضلاني مي توانند خطر حوادث وصدمات را در ميان سالمندان افزايش دهد. افتادن، از مشكلات عمده در افراد سالمند است كه عاملي مهم درمرگ و مير اين افراد محسوب مي شود. با توجه به اين كه يكي از اصلي ترين عوامل زمين خوردن در بين سالمندان ضعف عملكرد عصبي-عضلاني و عدم تعادل مي باشد، موضوع تعادل و بازتواني آن مورد توجه محققان قرار گرفته است.هدف از تحقيق حاضر مقايسه تاثير دو نوع تمرين منتخب عملكردي و تراباند بر تعادل ايستاي مردان سالمند بود. مواد و روش كار:45 نفر مرد سالم سالمند در محدوده ي سني60 الي 75 سال ، پيش از انجام پيش‌آزمون ها، به طور تصادفي به سه گروه تقسيم شدند: 1)گروه تمرين تراباند (باند الاستيك) (15نفر)، 2) گروه تمرين عملكردي (15نفر) و 3)گروه كنترل (15نفر). سپس گروه‌ هاي تجربي 1 و2 به مدت 6 هفته، هر هفته 3 جلسه (يك روز استراحت در بين هر دو جلسه‌ي تمريني) و هر جلسه به مدت 60 دقيقه در دو تمرين تراباند و تمرين عملكردي شركت كردند. گروه 3 (كنترل) در طول اجراي طرح، به فعاليت‌ هاي روزمره‌ ي خود مي پرداخت و تمرين ورزشي خاصي را انجام نمي داد. پس از پايان دوره‌ي تمريني، همه ي افراد در جلسه‌ ي پس‌آزمون شركت كردند. براي سنجش تعادل ايستا از آزمون شارپند رومبرگ استفاده شد. . براي مقايسه ميانگين هاي بين گروهي از روش آماري تحليل كوواريانس (ANCOVA) استفاده شد(0/05≥P). يافته ها:نتايج نشان داد با توجه به كنترل فاكتور قدرت، اختلاف معناداري بين تعادل ايستا با حالت چشم باز در سه گروه تراباند، عملكردي و كنترل وجود دارد (0/013=p) و بيشترين اختلاف در مقايسه گروه كنترل و گروه تمرين عملكردي بود. درصورتيكه، اختلاف معناداري در تعادل ايستا با حالت چشم بسته در عملكرد سه گروه تراباند، عملكردي و كنترل مشاهده نشد (0/799=p) با توجه به نتايج آزمون اختلاف ميانگين ها آزمودني ها عملكرد ضعيفتري نسبت به پيش آزمون از خود نشان دادند. نتيجه گيري: بر طبق نتايج حاصل از اين پژوهش مي توان اظهار داشت كه تمرينات عملكردي و تراباند و بخصوص تمرينات عملكردي مي توانند تمرينات مناسبي در جهت افزايش تعادل ايستا با چشم باز در سالمندان به منظور پيش گيري از سقوط و عواقب جسماني،رواني و مالي ناشي از آن باشند. اما مي توان اظهار داشت كه اين تمرينات نمي توانند نقص ايجاد شده بر تعادل ايستاي سالمندان در هنگام حذف درونداد هاي حس بينايي را جبران كنند.