تجزيه و تحليل كينماتيكي پرش Layup در بسكتبال

مقدمه: در بسكتبال، پرش با يك پا به اوج ترين نقطه در حركاتي مانند ريباند، بلوكه كردن و شوت سه گام در رقابت هاي مختلفي به طور مكرر مورد استفاده قرار مي گيرد. از اين رو، توانايي در پرش Layup عامل تعيين كننده براي رسيدن به اوج ترين وضعيت اجراهاي رقابتي در اين ورزش است. روششناسي: هدف از مطالعه حاضر مشخص كردن فاكتورهاي موثر براي اجراي موفقيت آميز پرش Layup در بسكتبال بود. لذا، 30 بازيكن بسكتبال مرد پرش يك پا را با سه تكرار انجام دادند. داده ها به صورت دو بعدي با دوربين رپتور داراي مادون قرمز سيستم آناليز حركت (MAC 3D system) با فركانس 500 هرتز بدست آمد كه براي استفاده با يكديگر سينكرونايز شدند. به منظور تعيين كردن بخش ها و مفاصل، ماركرها به 9 بخش مشخص شده از سمت راست بدن هر آزمودني (سر دورسال فالانكس انگشت دوم، استخوان پاشنه، مالئول لترال، كنديل لترال استخوان ران، تروكانتر بزرگ ران، مفصل گلنوهومرال، سر راديوس، زائده استيلوئيد اولنار) نصب شدند. براي آناليز كينماتيك از برنامه آناليز حركت SIMI Motion 7.5 استفاده شد. براي توصيف اجراي پرش يك پاي بسكتبال داده هاي مختصاتي فيلتر شد و سپس متغيرهاي كينماتيكي مورد محاسبه قرار گرفت. نتايج: يافته هاي مطالعه حاضر نشان داد كه پنج متغير در اجراي موثر پرش ارتفاع تاثير معناداري دارد. متغير موثر در مرحله Approach، سرعت افقي مركز جرم و در مرحله Flight تنها عامل موثر سرعت زاويه اي مفصل شانه بدست آمد. سه متغير ديگر شامل سرعت زاويه اي مفصل ران، سرعت زاويه اي مفصل مچ پا و حداكثر سرعت عمودي منفي مركز جرم بدن بودند كه هنگام مرحله Takeoff محاسبه شد. بحث و نتيجهگيري: نتايج مطالع حاضر نشان داد كه سرعت زاويه اي مفصل مچ پا عامل موثري در افزايش ارتفاع پرش لي آپ در مرحله Takeoff مي باشد كه با نتايج سوگياما و همكارانش (2014) همسو مي باشد [1]. همچنين، به كارگيري درست از بازو در مرحله Takeoff و Flight مهمترين فاكتورهاي افزايش ارتفاع در پرش يكطرفه هستند كه با يافته هاي ليس و همكارانش (2004) كه بيان كردند نوسانات بازو در ارتفاع پرش موثر نمي باشد، مخالف است [2]. بنابراين به كارگيري درست از بازو، سرعت باز شدن مفصل ران و سرعت زاويه اي مفصل مچ پا، سرعت افقي مركز جرم و حداكثر سرعت عمودي منفي مركز جرم بدن مهمترين فاكتورهاي افزايش ارتفاع در پرش layup هستند.