كينماتيك مفصل كشككي-راني و الكتروميوگرافي عضلات پهن داخلي و خارجي در بازيكنان هندبال با آسيب بازسازي شده رباط متقاطع قدامي هنگام اجراي فرود

مقدمه: پارگي رباط متقاطع قدامي (ACL)، كه يكي از رايج‌ترين آسيب‌هاي مفصل زانو در ورزشكاران است، منجر به تغييرات ديناميكي در مفصل كشككي-راني مي‌شود (1). اين تغييرات مي‌تواند باعث درد در بخش قدامي مفصل زانو و ساييدگي مفصل كشككي-راني، حتي پس از ترميم ACL، شود (2). بنابراين، هدف از تحقيق حاضر مطالعه كينماتيك استخوان كشكك و فعاليت الكتريكي (EMG) عضلات پهن داخلي و خارجي هنگام انجام تكنيك فرود در ورزشكاران با آسيب بازسازي‌شده رباط متقاطع قدامي (ACLR)به منظور شناسايي سازوكارهاي پيشگيري از آسيب مفصل كشككي-راني بود. روش شناسي: هيجده ورزشكار حرفه‌اي هندبال (10 نفر سالم و 8 نفر ACLR) در اين تحقيق شركت كردند. محاسبه تغييرات زاويه ولگوس زانو هنگام فرود توسط ماركرهايي انعكاسي كه روي نقاط آناتوميك منتخب اندام تحتاني نصب گرديدند، انجام شد. فعاليت الكتريكي عضلات پهن خارجي و پهن داخلي هنگام اجراي تكنيك‌ فرود نيز توسط الكترودهاي سطحي ضبط گرديدند. سيگنال‌هاي EMG بر اساس حداكثر EMG هر عضله هنگام فرود نرمال شد و با استفاده از فيلتر با فركانس برشي بالا گذر Hz20 و پايين گذر Hz500 فيلتر شدند. تجزيه و تحليل اطلاعات بوسيله آزمون t مستقل انجام شد (α = 0.05). نتايج: نتايج نشان داد دامنه حركتي، حداكثر و حداقل زاويه ولگوس در افراد سالم بطور معناداري كوچكتر از افراد ACLR بود (p 0.05). همچنين ميانگين تنش، اوج تنش و اوج تنش نرمال شده براساس حداكثر تنش در طول حركت براي عضله پهن داخلي در افراد سالم بطور معناداري بيشتر از افراد ACLR بود (p 0.05). بحث و نتيجه گيري: افزايش زاويه ولگوس و كاهش اوج و ميانگين تنش عضله پهن داخلي در افراد ACLR نشان مي-دهد كه بازسازي ACL احتمالا نمي‌تواند حركت استخوان كشكك در سطح فرونتال به سمت خارج مفصل زانو را كاهش دهد. اين الگو حركتي مي‌تواند منجر به تخريب غضروف مفصل كشككي-راني حتي پس از بازسازي ACL گردد. اين عامل ممكن است علت درد در بخش قدامي مفصل زانو بعد از جراحي بازسازي ACL باشد.