بررسي ميزان شيوع و عوامل موثر بر آسيب هاي ورزشي دو و ميداني كاران استان خراسان رضوي

مقدمه: آسيب ديدگي ورزشي ماهيتي چند عاملي دارد، كه عوامل درگير در آن مي توانند، در رشته ها و موقعيت هاي مختلف ورزشي، بسيار متفاوت باشند لذا هدف از اين تحقيق بررسي ميزان شيوع و عوامل موثر بر آسيب هاي ورزشي دو و ميداني كاران استان خراسان رضوي بود. روششناسي: پژوهش حاضر از نوع توصيفي مقطعي بود كه جامعه آماري آن را كليه ورزشكاران رشته دو و ميداني خراسان رضوي بودند كه پس از استخراج اطلاعات لازم در شهر هاي مختلف استان خراسان رضوي ، اقدام به توزيع پرسشنامه در بين ۵۰ ورزشكار مرد و ۵۰ ورزشكار زن به روش نمونه گيري خوشه‌اي-تصادفي كرديم كه از اين بين با احتساب نرخ پاسخ دهي ۹۴ درصد تعداد ۷۲ پرسشنامه (۳۱ ورزشكار مرد و ۴۱ ورزشكار زن ) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. در اين تحقيق به منظور دستيابي به اهداف تعيين شده و گردآوري اطلاعات از پرسشنامه دو بخشي محقق ساخته و برگرفته از الگوي گابريلا تاموسكي و همكاران استفاده شد. ورزشكاران دوبار و در فواصل ۲ روز از مسابقات استان اقدام به پاسخ گويي سوالات نمودند .تجزيه و تحليل آماري ضمن كدگذاري سوالات و بايندينگ دادد ها در نرم افزار spss نسخه ۱۹ از آمار توصيفي ( فراواني ـ ميانگين ـ درصد ) و آمار استنباطي ( ضريب همبستگي اسپيرمن) استفاده شد. نتايج: نتايج نشان داد كه پيچيدگي مچ پا با شيوع ۲۵ درصد به عنوان مهمترين آسيب ديدگي و هم چنين گرم نكردن نادرست با ۴۲ درصد، تكنيك غلط ۲۰درصد، خستگي ۱۰ درصد و امكانات و تغذيه نامناسب با ۶ درصد به عنوان مهمترين علل آسيب ديدگي از ديدگاه دو ميداني كاران گزارش شدند. بحث و نتيجهگيري: بر اساس يافته هاي ما به نظر مي رسد با اندكي تغيير نگرش و هم چنين تغيير در شيوه تمرينات دو و ميداني كاران، مي توان تا حدودي از بروز آسيب در اين ورزشكاران پيشگيري كرد كه در اين بين توجه به شيوه صحيح گرم كردن ورزشكاران و همچنين تقويت اندام تحتاني و تغذيه مناسب آنان از اهميت بيشتري برخوردار است.