بررسي ناهنجاري هاي كايفوز و سر به جلو (FHP) و دامنه حركتي مفاصل شانه و گردن تيراندازان نخبه بزرگسال زن و مرد

مقدمه: ورود ورزشكار به سطوح حرفه اي فعاليت ممكن است با بروز ناهنجاري هايي همراه باشد كه بسته به نوع فعاليت ورزشي متغير است. تحقيقات نشان داده اند كه ورزشكاران بيشتر از غير ورزشكاران مستعد ابتلا به انحرافات قامتي اند (1). حركات تكراري منجر به كوتاهي واحدهاي تاندوني- عضلاني و كاهش دامنه حركتي طبيعي مفصل مي شود (2). ناهنجاري هاي سر به جلو، تغييرات شانه، گردن و ستون فقرات از شايع ترين ناهنجاري ها در ورزشكاران داراي فعاليت هاي حركتي بالاي سر است (3). ورزش تيراندازي مانند بسياري از رشته ها داراي تحرك مداوم نمي باشد، اما به عنوان يك ورزش كاملا فيزيكي محسوب مي گردد. هدف از انجام اين پژوهش، بررسي ناهنجاري هاي كايفوز و سر به جلو و دامنه حركتي مفاصل شانه و گردن تيراندازان نخبه بزرگسال زن و مرد ايراني بود. روش شناسي: جامعه آماري شامل 45 نفر از اعضاي تيم ملي تيراندازي زنان و مردان ايران بودند. تعداد 32 نفر، 16 مرد (سن 4.60±28.62 سال، قد 5.05±177.56 سانتيمتر، وزن 8.46±74.21 كيلوگرم) و 16 زن (سن 1.54±23.12 سال، قد 4.21±164.18 سانتيمتر، وزن 8.07±58.06 كيلوگرم) بصورت هدفدار به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. براي ارزيابي وضعيت سر به جلو از صفحه شطرنجي، ارزيابي دامنه حركتي مفاصل شانه و گردن از گونيامتر 360 درجه (مارك MSD ساخت كشور بلژيك)، و ارزيابي كايفوز از خط كش منعطف و صفحه شطرنجي استفاده شد. به منظور تجزيه و تحليل آماري، از ميانگين و انحراف استاندارد، آزمون KS، آزمون تي تست مستقل و آزمون خي دو استفاده شد (05/0≥p). نتايج: نتايج نشان داد كه در وضعيت كايفوز و سر به جلو در دو گروه تفاوت معناداري وجود نداشت. در دامنه حركتي مفصل گردن (حركت خم شدني جانبي به راست و چپ مفصل گردن) تفاوت معناداري وجود داشت و مقدار ميانگين در مردان بيشتر از زنان بود، همچنين در دامنه حركتي مفصل شانه (حركت فلكشن، اكستنشن و ابداكشن مفصل شانه) اختلاف وجود داشت اما معنادار نبود و جز در حركت فلكشن شانه كه ميانگين در مردان بيشتر از زنان بود، در دو حركت ديگر ميانگين در زنان بيشتر از مردان بود. بحث و نتيجه گيري: از آنجا كه هرگونه بر هم خوردن راستاي طبيعي بدن نوعي ناهنجاري به شمار مي رود و زمينه بروز آسيب هاي بعدي را فراهم مي كند، توصيه مي شود كه با توجه به نتايج پژوهش حاضر، مربيان و متخصصان بر طراحي تمرين و همچنين اجراي حركات اصلاحي ويژه و متناسب با ورزشكار و رشته ورزشي در كنار تمرينات تخصصي اهتمام ورزند.