اثر دو زمان‌بندي مختلف تقويت پس از فعال‌سازي بر قدرت و استقامت عضلاني دختران ورزشكار

مقدمه: تقويت پس از فعال‌سازي (بهبود عملكرد عضلاني متعاقب چند فعاليت انقباضي شديد) مي‌تواند عملكرد فعاليت-هاي ورزشي بخصوصي را تحت تاثير قرار دهد، هر چند اثر بخشي و زمان‌بندي آن هنوز مورد بحث است. لذا هدف از پژوهش حاضر بررسي اثر دو زمان‌بندي مختلف تقويت پس از فعال‌سازي بر قدرت و استقامت عضلاني دختران ورزشكار بود. روششناسي: براي اين منظور دوازده دانشجوي دختر تربيت بدني در يك طرح متقاطع تصادفي در سه حالت كنترل (آزمون قدرت و استقامت عضلاني پس از گرم كردن معمولي و سنتي)، تجربي 1 (اجراي آزمون قدرت و استقامت عضلاني بعد از حركت پرس سينه در 85 درصد 1RM با 4 دقيقه استراحت) و تجربي 2 (مشابه با حالت تجربي 1 اما با 8 دقيقه استراحت) قرار گرفتند. جهت اندازه‌گيري قدرت بيشنه از آزمون 1RM در حركت پرس سينه و به منظور اندازه‌گيري استقامت عضلاني، تعداد تكرارها در حركت پرس سينه با 70 درصد 1RM استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر يك طرفه و آزمون تعقيبي LSD تحليل شد. نتايج: بر اساس يافته‌هاي پژوهش، در استقامت و قدرت عضلاني سه حالت مختلف تفاوت معناداري مشاهده شد (05/0˂P). نتايج آزمون تعقيبي نشان داد كه استقامت و قدرت عضلاني در دو حالت تمريني تجربي 1 و تجربي 2 نسبت به حالت كنترل افزايش معني‌داري داشت (0/05˂P). همچنين قدرت و استقامت عضلاني در حالت تجربي 2 نسبت به تجربي 1 همراه با افزايش غير معني‌دار بود (0/08 =P). بحث و نتيجهگيري: در مجموع نتايج مطالعه حاضر پيشنهاد مي‌كند كه از تقويت پس از فعال‌سازي مي‌توان به‌عنوان يك استراتژي بهبود عملكرد قبل از فعاليت‌هاي قدرتي و استقامتي عضلاني استفاده نمود.