اثر هشت هفته تمرين مقاومتي با سه شدت در اندام فوقاني بر مقدار لكوسيت، LGG، كورتيزول، برغلظت لاكتات در مردان بي تمرين

مقدمه : تمرين مقاومتي ، تمرين با وزنه و يا فعاليت مقاومتي از جمله فعاليت هاي تمريني هستند كه ميتوانند باعث تقليل ساركوپني شوند بنابراين اثر ترتيب تمرين بر پاسخ هورموني حاد به تمرين مقاومتي مي تواند كمك به توضيح تفاوت در قدرت و هيپرتروفي نمايد. از طرفي يك روش موثر براي افزايش قدرت است كه براي آماده سازي ورزشكار ، بازتواني و جلوگيري از آسيب به كار گرفته مي شود.(1) به دليل كمبود اطلاعات در اين زمينه و شناسايي اثرات ناشي از شدت تمرين و تاثير آن بر توليد و ترشح هورمون ها و پاسخ ايمني ، پژوهشگر را بر آن داشت تا تاثير 8 هفته تمرين مقاومتي با سه شدت در اندام فوقاني بر مقدار لكوسيت ، IGG، كورتيزول و غلظت لاكتات در مردان بي تمرين را مورد مطالعه قرار داده و درصورت امكان دور نماي مناسبي پيش روي مربيان و دانشمندان علوم ورزشي قرار دهد .روش شناسي : در اين مطالعه پژوهشي از جامعه آماري تعداد 15 نفر در دامنه سني 24/1±40/18، قد 22/6±66/176 و وزن 28/7±26/66، بعد از جلسه توجيهي نمونه خون گرفته شد و بعد آزمودني ها براي تعيين حداكثر قدرت بيشينه به مدت سه هفته با شدت كم (50%) با شدت متوسط (70%) و با شدت بالا (90%) تمرين نموده كه بعد از پايان اخرين جلسه هر سه شدت نمونه خوني جديد به عمل آمد. نتايج: نتايج نشان داد غلظت كورتيزول سرمي مرجع با شدت كم و بين دو شدت كم و شدت بالا تفاوت معناداري وجود ندارد ((P=1.000. از طرفي ديگر در بين شدت كم به شدت متوسط افزايش كاملا معني داري وجود دارد(P=0.003).مقدار لكوسيت در روز مرجع به تمرين سبك افزايش،كه به لحاظ آماري معنادار نبود(P=0.835)و از تمرين سبك به متوسط افزايش معني داري را نشان نداد(P=0.835). ولي مقدار لكوسيت آزمودني ها از تمرين سبك به شديد با يكديگر افزايش كاملا معني داري وجود دارد(P=0.001).غلظت لاكتات در بين شدت هاي كم با مرجع و بين شدت هاي كم با متوسط تفاوت معناداري وجود ندارد (P=0.07) ولي غلظت لاكتات آزمودني ها بين دو شدت كم و بالا با يكديگر افزايش كاملا معني داري وجود دارد(P=0.001). غلطتIGGدر بين شدت هاي كم با مرجع تفاوت معنا دار وجود ندارد(P=0.603) از طرفي غلظت IGGدر بين شدت هاي كم به متوسط كاهش معني داري وجود دارد(P=0.001) ولي غلظت IGGآزمودني ها بين دو شدت كم به بالا با يكديگر كاهش معني داري وجود ندارد(P=0.006) . نتيجه گيري :نتايج اين پژوهش خاطر نشان مي سازد تمرين مقاومتي با اندام فوقاني و متعاقب آن تغير شدت ايجاد شده در طي هشت هفته مي تواند به عنوان عامل اثرگذار بر سيستم آندوكرين و پاسخ سيستم ايمني در نظر گرفته شود. به نظر مي رسد تمرين مقاومتي با اندام فوقاني بر عملكرد سيستم ايمني اثرگذار است و شدت اين اثرگذاري تابعي از تغييرات هورموني متعاقب تمرين مقاومتي است.نتايج اين پژوهش را مي توان به عنوان يك كانديداي بالقوه جهت تغييرات ايجاد شده در طول تمرينات مقاومتي با اندام فوقاني لحاظ نمود.