تأثير يك دوره تمرين اينتروال در شرايط هيپوباريك هايپوكسي بر سطوح متالوتيونين ريه رت‌هاي نر

مقدمه: تمرين در ارتفاع به راهبرد جامعي براي آماده سازي و توانبخشي ورزشكاران طي پنج دهه گذشته و با هدف بهبود عملكرد توسط ورزشكاران تبديل شده است. دستگاه‌هاي مختلف بدن به ويژه ريه، قلب و عضلات اسكلتي به تمرين در شرايط نورموباريك و هيپوباريك در تلاش براي تامين اكسيژن كافي براي زنده ماندن در محيط كم اكسيژن تنظيم، و پاسخ مي‌دهند (1). يكي از عواملي كه در ارتفاع تحت تاثير شرايط هيپوكسي قرار مي‌گيرد متالوتيونين‌ مي‌باشد. متالوتيونين‌ها پروتئين‌هايي با وزن مولكولي كم، سرشار از اسيدآمينه سيستئين، غير آنزيمي و متصل شونده به فلزات مي‌باشند. مهمترين نقش متالوتيونين‌ها كنترل جذب، متابوليسم، هموستاز و ذخيره عناصر كمياب ضروري و غير ضروري مي‌باشد(2). هدف از تحقيق حاضر بررسي تأثير يك دوره تمرين اينتروال در شرايط هيپوباريك هايپوكسي بر سطوح متالوتيونين ريه رت‌هاي نر بود. روششناسي: 40 سر موش صحرائي ويستار نر شش ‌هفته‌اي با ميانگين وزن 9±68 گرم به طور تصادفي به 4 گروه‌ تمرين اينتروال، هيپوباريك هايپوكسي، تمرين اينتروال -هيپوباريك هايپوكسي و كنترل تقسيم شدند. گروه تمرين اينتروال به مدت شش هفته، 6 جلسه در هفته، هر جلسه 30 دقيقه با سرعت 15 تا 70 متر بر دقيقه به تمرين پرداختند. همچنين موش‌ها در گروه‌هاي هيپوباريك هايپوكسي و تمرين اينتروال -هيپوباريك هايپوكسي، در اتاقك هايپوكسي ويژه جوندگان زندگي و تمرين مي‌كردند. اندازه گيري سطوح متالوتيونين ريه با استفاده از كيت به روش الايزا انجام شد. تجزيه و تحليل با استفاده از آناليز واريانس دوطرفه و آزمون تعقيبي بون‌فروني در سطح 05/0 P≤ انجام شد. نتايج: يافته‌ها نشان دادند تمرين اينتروال باعث افزايش معني‌دار سطوح متالوتيونين نسبت به گروه كنترل شد(P=0/000). همچنين مشخص شد كه بين گروه هيپوكسي با گروه تمرين (P=0/003) اختلاف معني‌داري وجود دارد اما بين گروه هيپوكسي با گروه‌ كنترل (P=0/057) اختلاف معني‌داري وجود نداشت. بحث و نتيجهگيري: تحقيقات نشان داده اند كه متالوتيونين‌ها نقش مهمي در حفاظت از دستگاه‌هاي مختلف بدن در برابر آسيب ناشي از اينترلوكين‌ها، آمينونيكوتين آميد-6، اسيد كاينيك، و آسيب بدني ايفا مي‌كنند (3). مهمترين ويژگي بيولوژيكي متالوتيونين‌ها قابليت القاء آن‌ها توسط مواد و شرايط محيطي مختلف است كه اساساً در سطح رونويسي اتفاق مي‌افتد. بيان اين ژن‌ها در داخل بدن و نيز در محيط كشت سلولي توسط يون‌هاي فلزي، برخي از هورمون‌ها مثل آندروژن‌ها، سايتوكاين‌ها، فاكتورهاي رشد، فعاليت ورزشي و برخي از پروموتورهاي توموري و بسياري از اكسيدان‌ها افزايش مي‌يابد و يون‌هاي فلزي مثل روي و كادميوم نيز از موثرترين القاء كننده‌هاي آن به شمار مي‌آيند. با توجه نتايج تحقيق حاضر به نظر مي‌رسد تمرين اينتروال مي‌تواند با افزايش سطوح پروتئين متالوتيونين ريه در شرايط هيپوباريك هايپوكسي موجب بهبود اثرات حفاظتي روي ريه گردد و فشار‌ها و اثرات سركوب كننده سيستم ايمني روي ريه‌ها را مهار كند.