بررسي رابطه بين عوامل موقعيتي انگيزشي و ادراك موفقيت دانش آموزان ورزشكار دختر شهر تهران

امروزه ورزش در سلامت افراد، گذراندن اوقات فراغت سالم و با نشاط و لذت بخش، به ويژه در دختران نوجوان، ايجاد روابط اجتماعي سالم در جامعه، پيشگيري از ابتلا به بيماري ها، پيشگيري از بسياري از مفاسد اجتماعي و انحرافات اخلاقي نقش خود را متجلي ساخته است. وجود انگيزه براي دانش آموزان دختر جهت شركت درفعاليت هاي ورزشي موجب ارتقاء سطح سلامت جسماني و رواني اين دانش آموزان و برخورداري از زندگي مفيدو سالم مي شود. در عصر حاضر، ورزش به عنوان ابزاري چند بعدي در حوزه هاي مختلف تاثيرات گسترده اي به جا مي گذارد. هدف از انجام اين تحقيق تعيين ارتباط عوامل موقعيتي برانگيزاننده با خود گرايي و تكليف گرايي در دانش آموزان ورزشكار دختر شهر تهران بود. روش پژوهش از نوع توصيفي- همبستگي بود. اين پژوهش در شهر تهران و در مدارس دخترانه نوبت دوم انجام شد. جامعه آماري شامل كليه دانش آموزان ورزشكار دختر شهر تهران بود كه از بين آنها 1260 نفر بر اساس حداكثر نمونه جدول مورگان به صورت تصادفي ساده انتخاب گرديد. جهت جمع آوري اطلاعات از دو نوع پرسشنامه استاندارد مقياس موقعيتي انگيزه ورزشي (SIMS) پرسشنامه ادراك موفقيت نسخه كودكان (POSQ) استفاده شد. نتايج نشان داد كه بين خرده مقياسهاي تكليف گرايي با تنظيم دروني، خودگرايي با تنظيم بيروني و بي انگيزگي ارتباط مثبت و معني داري وجود دارد (≥ P 05/0). در ساير خرده مقياس ها ارتباط معني داري مشاهده نشد. پژوهش حاضر بمنظور تعيين ارتباط عوامل موقعيتي برانگيزاننده با خود گرايي و تكليف گرايي در دانش آموزان ورزشكار دختر شهر تهران بود. با توجه به نتايج اين پژوهش به نظر مي رسد تفاوت در نوع انگيزه هاي مشاركتي در ادراك موفقيت كودكان تاثير گذار است. آنچه در اينجا بايد مورد توجه مربيان قرار گيرد اين است كه براي دانش آموزان با انگيزه هاي دروني، فعاليتهايي را در نظر بگيرند كه كودكان در تجربيات حركتي خود به موفقيت برسند و احساس كفايت كنند(پاركر,2007). اين احساس كفايت از مهمترين متغير هاي انگيزشي است كه سبب افزايش انگيزش پيشرفت در آنها مي شود. همچنين ميتوان براي كودكان با ميل به تنظيم كننده هاي خارجي, مسابقاتي را در نظر گرفت كه در آنها به پيروزي برسند تا به ادامه رشته ورزشي خود ترغيب شوند.