مقايسه راستاي آناتوميك اندام تحتاني در دوندگان نخبه با و بدون سندروم استرس داخلي درشت ني

مقدمه: سندروم استرس داخلي درشت ني يكي از چندين آسيب ناشي از استفاده بيش ازحد در اندام تحتاني مي باشد كه وضعيتي شامل افزايش درد در دو سوم ديستال استخوان درشت ني و در لبه ي خلفي داخلي اين استخوان مي باشد (1). تا اين اواخر التهاب پريوست استخوان درشت ني به علت كشش بيش ازحد محتمل ترين علت سندروم استرس داخلي درشت ني در نظر گرفته مي شد (1). رييسي و همكاران گزارش كردند بين افت استخوان ناوي و سندروم استرس داخلي درشت ني ارتباط معني داري وجود دارد، اما بين سندروم استرس داخلي درشت ني با زاويه Q، زاويه آشيل، زاويه استخوان درشت ني، فاصله كنديل هاي داخلي ران و قوزك هاي داخلي درشت ني ارتباط معني داري يافت نكردند (2). با توجه به اهداف ورزشي و نياز به سلامت جسمي در ميان ورزشكاران، شناخت عوامل مرتبط با اين آسيب به منظور طرح ريزي برنامه هاي پيشگيرانه براي پيشگيري از وقوع آسيب و اعمال روش هاي اصلاحي امري ضروري است. روش شناسي: با توجه به اهداف و محتوا، تحقيق حاضر توصيفي و از نوع علي مقايسه اي پس از وقوع مي باشد. به همين منظور تعداد 60 دونده نخبه به صورت نمونه گيري هدفمند براي شركت در اين مطالعه انتخاب شدند. همچنين از روش آماري تي مستقل براي تجزيه و تحليل داده ها استفاده شد. نتايج: ميانگين افت استخوان ناوي در دوندگان مبتلا به سندروم استرس داخلي درشت ني به طور معني داري بالاتر از ميانگين متغير مذكور در گروه كنترل مي باشد (P=0/011). براي ميزان زاويه تيبيا وارا، نتايج تحقيق تفاوت معني داري را بين دو گروه دونده مبتلا و كنترل نشان نداد (P=0/672). بر اساس نتايج به دست آمده در تحقيق حاضر ميانگين ميزان آنتي ورژن ران در گروه مبتلا به سندروم استرس داخلي درشت ني به طور معني داري بالاتر از گروه كنترل مي باشد (P=0/001). براي ميزان زاويه چرخش داخلي ران، نتايج تحقيق تفاوت معني داري را بين دو گروه دونده مبتلا و كنترل نشان نداد (P=0/905). بحث و نتيجه گيري: از آنجا كه قوس كف پايي يك مولفه‌ي اساسي براي جذب نيروي عكس العمل زمين در طول چرخه گام برداري است، پرونيشن بيش ازحد باعث شده كه عضلات اينترينسيك و اكسترينسيك پا براي مدت طولاني تري در وضعيت انقباض برونگرا قرار گيرند. در نتيجه خستگي عضلاني زودتر اتفاق افتاده كه مي تواند در ادامه مقدار نيروي جذب شده را به طور پروگزيمالي روي پريوست و استخوان افزايش دهد و اين خود مي تواند عاملي براي ايجاد سندروم استرس داخلي درشت ني باشد (2). از آنجا كه افزايش آنتي ورژن باعث افزايش زاويه Q، چرخش خارجي درشت ني و پرونيشن پا مي شود (3)، احتمال مي رود كه اين متغير با بر هم زدن راستاي اندام تحتاني بتواند منجر به افزايش فشار وارده بر اندام تحتاني و بروز آسيب شود.