شماره ركورد كنفرانس :
3882
عنوان مقاله :
بررسي تاثير فوري بريس هاي ستون فقرات بر الگوي راه رفتن افراد دچار اسكوليوز ايديوپاتيك
پديدآورندگان :
كاوياني بروجني مهسا mahsakaviani@ymail.com دانشگاه علوم پزشكي اصفهان , كريمي محمدتقي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان , اعتماديفر محمدرضا دانشگاه علوم پزشكي اصفهان
كليدواژه :
اسكوليوز ايديوپاتيك , راه رفتن , بريس ستون فقرات , سينماتيك
عنوان كنفرانس :
نهمين همايش بين المللي تربيت بدني و علوم ورزشي
چكيده فارسي :
اسكوليوز ايديوپاتيك شايع ترين ناهنجاري ستون فقرات در دوران رشد است كه با انحراف جانبي بيش از 10 درجه ستون فقرات و چرخش مهرهها همراه است. اين اختلال اسكلتي عضلاني منجر به تغيير تقارن تنه و تغيير الگوي راه رفتن ميگردد. بريسهاي ستون فقرات به عنوان رايج ترين روش درماني نگهدارنده در اين افراد به كار ميروند. تاثير بريسهاي ستون فقرات بر تصحيح انحناي اسكوليوزي، الگوي انحنا در صفحات ساجيتال و فرونتال، رضايت و كيفيت زندگي افراد اسكوليوزي در بسياري از مطالعات مورد بررسي قرار گرفته است با اين حال مطالعات محدودي به بررسي تاثير استفاده از اين بريسها بر بيومكانيك راه رفتن پرداختهاند. بنابراين هدف از مطالعه حاضر بررسي تاثير فوري بريسهاي ستون فقرات بر الگوي راه رفتن افراد دچار اسكوليوز ايديوپاتيك بر اساس سينماتيك مفاصل اندام تحتاني، تنه و لگن ميباشد.
روش شناسي: 10 فرد دچار اسكوليوز ايديوپاتيك و 10 فرد سالم فاقد انحناي جانبي ستون فقرات كه از لحاظ متغيرهاي مخدوش كننده همچون سن، قد و وزن با گروه مورد تطابق داده شده بودند، شركت كردند. به منظور ارزيابي دامنه حركتي مفاصل افراد اسكوليوزي در دو وضعيت استفاده و عدم استفاده از بريس و نيز افراد سالم در وضعيت بدون بريس از سيستم آناليز سه بعدي حركت و نرم افزار visual 3D استفاده گرديد. موقعيت سه بعدي سر، تنه، لگن و زواياي حركتي مفاصل اندام تحتاني در اين مطالعه تعيين گرديد. به منظور تعيين تفاوت بين پارامترهاي سينماتيكي راه رفتن افراد اسكوليوزي در دو وضعيت استفاده و عدم استفاده از بريس و نيز در مقايسه با افراد سالم به ترتيب از تستهاي آماري paired t test و two sample t test استفاده گرديد.
نتايج: استفاده از بريس هاي ستون فقرات در افراد دچار اسكوليوز ايديوپاتيك منجر به كاهش عدم تقارن حركات لگن، زانو و مچ پا در صفحه ساجيتال، حركات لگن و مفصل ران در صفحه فرونتال و حركات مفاصل ران و زانو در صفحه عرضي گرديد. همچنين تنها تفاوت الگوي راه رفتن افراد سالم و بيماران دچار اسكوليوز ايديوپاتيك نامتقارن بودن حركات لگن در صفحه فرونتال بود.
بحث و نتيجه گيري: بر اساس نتايج حاصل از مطالعه حاضر، استفاده از بريس هاي ستون فقرات منجر به بهبود الايمنت ستون مهرهها و افزايش توانايي راه رفتن افراد دچار اسكوليوز ايديوپاتيك ميگردد. همچنين اگرچه دامنه حركتي تنه و لگن به دنبال استفاده از بريس ستون فقرات در افراد اسكوليوزي كاهش يافته است ولي به نظر ميرسد استفاده از بريس بر الايمنت چرخشي ستون مهرهها بي تاثير است.