اثر يك دوره تمرين استقامتي در كودكان بر بعضي از شاخص هاي اندازه گيري اكوكارديوگرافي و الكتروكارديوگرافي

مقدمه: فعاليت بدني طولاني مدت در وضعيت فيزيولوژيكي منجر به تغييرات كاملا شگفت آوري در ساختار و عملكرد قلب مي-شود و زمينه عملكرد بهينه قلب وعروق را فراهم مي‌سازد(1). بنابراين هدف تحقيق حاضر بررسي تاثير يك دوره تمرين دوي استقامتي در كودكان بر شاخص‌هاي اندازه‌گيري اكوكارديوگرافي و الكترو‌كارديو‌گرافي است. روش شناسي: 20 كودك ( با ميانگين سن 6±8/10، قد 142 و وزن 8±36 ) شهر اروميه به صورت تصادفي انتخاب شدند و پس از اخذ رضايتنامه در دو گروه تمرين ( 10 نفر) و كنترل(10 نفر) در تحقيق حاضر شركت كردند. گروه آزمايش 12 هفته تمرين استقامتي را به صورت سه جلسه در هفته با شدت 50 تا 70 درصد حداكثر ضربان قلب ( كه توسط دستگاه ضربان سنج پلار كنترل مي شد ) انجام دادند. در همه افراد شركت كننده اين تحقيق قبل و بعد از سه ماه با استفاده از دستگاه اكوكارديوگرافي شاخص هاي ابعاد پايان دياستولي بطن چپ (LVEDd)، توده بطن چپ(LVmass)، ضخامت ديواره خلفي بطن چپ(LVPWT) ، حجم پايان دياستولي بطن چپ (LVEDV)، كسر تزريقي(EF)، حجم ضربه اي(SV) و برون ده قلبي(CO) و همچنين شاخص هاي الكتروكارديوگرافي (QRS.D، QST، PR،Anyl ،RYT th ، Rest HR ، RUT ) مورد بررسي قرار گرفت. جهت تجزيه و تحليل داده هاي آماري از آزمون تي مستقل و آزمون تي همبسته استفاده شد. نتايج: نشان داد كه بعد از 12 هفته تمرين دوي استقامتي در گروه تمرين ابعاد پايان دياستولي (023/0 P)، حجم پايان دياستولي(023/0 P) و توده بطن چپ (003/0 P) به طور معناداري افزايش يافت. در حالي كه در گروه كنترل هيچ يك از شاخص هاي ذكر شده تغير معناداري را نشان نداد. همچنين حجم ضربه اي، برون ده قلبي، ضخامت ديواره خلفي بطن چپ و كسر تزريقي در هر دو گروه مشابه بود و تغيير معناداري در هيچ يك از دو گروه مشاهده نشد (50/0 P) در شاخص هاي اندازه گيري شده با استفاده از دستگاه الكترو كارديوگرافي فقط شاخص (rest HR) ضربان قلب استراحت (004/0 P) به صورت معناداري در گروه آزمايش كاهش نشان داد و ساير شاخص ها در هر دو گروه مشابه و غير معنادار بود. بحث و نتيجه گيري: سه ماه تمرين استقامتي دويدن باعث تغييرات معناداري در برخي از شاخص هاي اندازه گيري اكوكارديوگرافي در گروه آزمايش شد ولي شاخص هاي اندازه گيري شده توسط دستگاه الكتروكارديوگرافي، مشابه با شاخص هاي اندازه گيري شده توسط دستگاه اكوكارديوگرافي تغيير معناداري را نشان نداد.