تاثير يك دوره تمرين هوازي تناوبي بر شاخص التهابي HS-CRPو رابطه آن با درصد چربي بدن پسران غير ورزشكار

مقدمه: اين پژوهش با هدف بررسي تاثير يك دوره تمرين هوازي تناوبي بر شاخص التهابي پيشگويي بيمار‌هاي قلبي-عروقي HS-CRP و رابطه آن با درصد چربي بدن پسران غير ورزشكار انجام شده است. روش شناسي: جامعه آماري اين پژوهش، شامل تمامي دانش آموزان پسر غير ورزشكار 15 تا 18 سال و نمونه آماري شامل 30 نفر از دانش آموزان پسر غير ورزشكار 15 تا 18 سال كه بصورت تصادفي انتخاب شدند و بصورت تصادفي ساده به دو گروه 15 نفري بطور مساوي تقسيم شدند. گروه اول، گروه تمرين هوازي تناوبي با ميانگين سن، قد، وزن وBMI به ترتيب (05/1±60/16 سال، 91/6±20/ 173سانتيمتر 81/14±43/69 كيلو گرم و 85/4±07/23 كيلو گرم بر مترمربع ) و گروه كنترل با ميانگين سن، قد، وزن و BMI به ترتيب (68/0±00/16سال ،64 /4±79/173سانتيمتر،93 /8± 78/62 كيلوگرم و16/3±89/20كيلوگرم بر مترمربع) مي‌باشند. پروتكل تمرين شامل هشت هفته تمرين بود كه در هر هفته سه جلسه تمرينات هوازي تناوبي با شدت 75-60 درصد ضربان قلب بيشينه به مدت يك ساعت اجرا شد. براي رعايت اصل اضافه بار، هر هفته سه دقيقه به زمان اجراي تمرين اضافه مي شد. از t استيودنت براي بررسي تفاوتHS-CRP و درصد چربي بدن و max 2VO درون گروه‌ها و بين گروههادر قبل و بعد از تمرين استفاده شد. از ضريب همبستگي پيرسون براي بررسي رابطه بين متغيرها استفاده شد. نتايج: نشان داد كه بين HS –CRPقبل و بعد از تمرين در هيچ يك از دو گروه‌ تفاوت معني‌داري ديده نشد. تغييرات درصد چربي بدن و VO2 MAX قبل از تمرين نسبت به بعد از تمرين در گروه تمرين معني‌دار بود ( 001/0≥p). در بررسي رابطه بين HS-CRP با درصد چربي بدن، رابطه معني‌داري بين اين دو فاكتور در مرحله قبل از تمرين، ديده نشد؛ لذا با توجه به نتايج بدست آمده، بحث و نتيجه گيري: اجراي تمرينات هوازي تناوبي با توجه به اين كه تاثير معني دار بر درصد چربي بدن داشته است، براي پيشگيري از بيماري هاي قلبي _ عروقي در افراد جوان مناسب است.