ارتباط بين سقف شيشه‌اي ادراك شده با فرسودگي شغلي كارمندان زن سازمان‌هاي ورزشي

مقدمه: هدف اصلي اين تحقيق، بررسي ارتباط بين ادراك سقف شيشه‌اي و فرسودگي شغلي كاركنان ادارات ورزش و جوانان استان چهارمحال بختياري بوده است. روش شناسي: به دليل محدود بودن تعداد كاركنان زن وزارت ورزش و جوانان، تمامي كاركنان زن سازمان مذكور به عنوان نمونه آماري در نظر گرفته شد، بنابرين روش تحقيق حاضر، از نوع توصيفي- همبستگي با جامعه آماري 100 نفر است. ابزار اندازه گيري اين تحقيق شامل دو پرسشنامه ادراك سقف شيشه اي لطيفي (1993) و پرسشنامه مقياس فرسودگي شغلي مسلش (1981) بود كه پس از تاييد روايي وپايايي، پرسشنامه ها در ميان نمونه هاي تحقيق توزيع شد. در اين تحقيق از آزمون همبستگي پيرسون جهت تعيين ارتباط بين متغيرها و آزمون هاي آماري رگرسيون چند متغيره و آزمون تي مستقل جهت مقايسه بين گروه ها، توسط نرم‌افزار SPSS نسخه 22 بهره گرفته شد. نتايج: يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه به جز مولفه روابط كار، تمامي مولفه هاي ادراك سقف شيشه اي در بين كاركنان به طور معني داري از ميانگين فرضي بالاتر است. همچنين بين مجموعه متغيرهاي ادراك سقف شيشه اي با خستگي عاطفي، كاهش بازده عملكرد كاركنان، مسخ شخصيت كاركنان و در نهايت فرسودگي شغلي كاركنان همبستگي مستقيم و معناداري وجود دارد. بحث و نتيجه گيري: بنابراين چنانچه سازمان بخواهد كه كاركناني با انگيزه، با كارايي بالا و داراي رضايت شغلي داشته باشد بايستي زمينه ادراك تبعيض و سندروم سقف شيشه اي را از بين برده تا بتواند به اهداف سازماني خود به بهترين نحو ممكن و با كمترين هزينه نائل آيد.