ارتباط سبك هاي اسنادي با بهره وري در هيأت هاي ورزشي استان اصفهان

چكيده يكي از مهمترين اهداف در هر سازمان ارتقاء سطح بهره وري آن است. نيل به اهداف سازماني مي تواند موفق و يا ناموفق باشد و در اين راه وقايع متفاوتي مي تواند صورت بپذيرد كه اسنادهاي گوناگوني را نيز ميتواند به دنبال داشته باشد. اسنادها دلايل و عللي هستند كه افراد براي يك اتفاق خاص و مرتبط با خودشان يا ديگران قايل مي شوند. هدف از پژوهش حاضر تعيين ارتباط سبك هاي اسنادي با بهره وري در هيأت هاي ورزشي استان اصفهان بود. پژوهش حاضر از نوع كاربردي و از نظر ماهيت از نوع توصيفي و به شيوه ي پيمايشي انجام شد. جامعه آماري اين پژوهش را مسئولان( رئيس، نواب رئيس، دبيران و كارشناسان و كارمندان) هيأت هاي ورزشي استان اصفهان (200=N) تشكيل داده اند. روش نمونه گيري به صورت كل شمار مي باشد كه در آن نمونه برابر با حجم جامعه در نظر گرفته شد. به منظور جمع آوري داده ها از پرسشنامه هاي سبك هاي اسنادي سليگمن و همكاران و بهره وري مدل اچيو استفاده شد. داده ها با استفاده از آمار توصيفي و استنباطي و با روش تحليل همبستگي تحليل شد. نتايج نشان داد بين سبك اسناد با بهره وري سازماني رابطه معناداري (05/0≤P ، 06/0-= r) وجود ندارد. همچنين بين مولفه هاي سبك اسناد با بهره وري رابطه معناداري وجود دارد. نتايج نشان داد كه بين متغير هاي بهره وري وسبك اسناد با توجه به مدارك تحصيلي و جنسيت اختلاف معناداري وجود ندارد (01/0 p) . در نظريه اسناد مطرح شده است كه افراد براي حفظ اعتماد به نفس خود، موفقيت ها را به عوامل دروني و شكست ها را به عوامل بيروني نسبت مي دهند. براساس نتايج به دست آمده مي توان گفت، هر چه فرد رفتار محبت آميز دوستش را ناشي از عوامل دروني خود، پايدار و مربوط به موقعيت هاي مختلف بداند، ميزان بهره وري در وي بيشتر است. هم چنين هر چه افراد علت عدم كمك به دوست خود را دروني، قابل تكرار و مربوط به موقعيت هاي مختلف بدانند، ميزان بهره وري در آن ها بيشتر مي شود.