تاثير مواد آللوشيميايي زعفران بر جوانه زني بذر علفهاي هرز پيچك صحرائي، خاكشير و خارشتر

آللوپاتي همان اثرات متقابل گياهان عالي توسط مواد شيميايي پس داده شده آنها بر روي يكديگر و نسبت به يكديگر مي باشد. اخيرا از آللوپاتي به عنوان راه حلي جديد براي كنترل علف هاي هرز استفاده مي شود. در حقيقت با استفاده از مواد شيميايي آزاد شده توسط برگ ها، گل ها، بذور، ساقه ها و ريشه هاي زنده يا مواد تجزيه شده گياه، مي توان علف هاي هرز را كنترل نمود. رشد علفهاي هرز از جمله موانع اصلي توليد زعفران است. امروزه امكان بهره گيري از دگرآيسبي در كشاورزي توجه زيادي را به خود جلب نموده است. بذور علفهاي پيچك صحرائي، خاكشير و همچنين خارشتر را انتخاب و استرليزه شد، و آمادگي هاي لازم را مهيا ساخته تا در شرايط آزمايشگاهي قدرت جوانه زني را پيدا كنند و در واقع خواب بذور شكسته شود. جوانه زني بذور را در طي ۹٠ روز بررسي و دامنه نوسانات آنها را ثبت نموديم. آنگاه آزمايشي به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملا تصادفي با سه تكرار، اجرا شد. طي بررسي اين طرح، آللوپاتي مواد شيميايي موجود در گياه زراعي زعفران را بر روي ديگر گياهان زراعي و علفهاي هرز موجود در زمين زراعي نتيجه گيري شد، كه اثرات آللپاتيك عصاره برگ سبز و بنه زعفران باعث كاهش علفهاي هرز در كشت تناوبي گياهان ديگر شده. سطوح مختلف عصاره برگ زرد گياه زعفران نيز تاثير معني داري بر درصد جوانه زني بذر علفهاي هرز داشته. و همچنان افزايش غلظت اين عصاره ها در مقايسه با تيمار شاهد، ميزان درصد جوانه زني بذور را تحت تاثير بازدارندگي رشد شيميايي خود قرار داده. ميزان كنش عصاره برگهاي گياه زعفران، بيشتر بر علف هرز خاكشير اثر نمود. اين اثر مي تواند عاملي براي جلوگيري از علف كشهاي مصنوعي، و ايجاد نوعي مبارزه بيولوژيكي به شمار آيد.