بررسي ارتباط بين تصوير بدني و عزت نفس با شكل گيري هويت اجتماعي در بين معلولين جسمي و حركتي شهر اروميه

هدف تحقيق حاضر بررسي ارتباط بين تصوير بدني و عزت نفس با شكل گيري هويت اجتماعي در بين معلولين جسمي و حركتي شهر اروميه مي باشد. اين پژوهش از نظر هدف كاربردي و از نظر روش تحقيق توصيفي و از نوع همبستگي مي باشد. جامعه آماري تحقيق شامل كليه معلولين جسمي و حركتي كه داراي شرايطي مثل (دامنه سن 15 تا 60 سال و عدم اختلال هاي ديگر ،معلوليني مثل قطع عضو، مادرزادي ، فلج نخايي و داشتن حداقل تحصيلات سيكل) شهر اروميه مي باشند كه تعداد كل آنها طبق گزارش سازمان بهزيستي شهرستان اروميه 1600 نفر گزارش شد و براي تعيين نمونه از جامعه آماري چون دسترسي به آنها در سطح گسترده وجود نداشت از روش نمونه گيري تصادفي 150 نفر به عنوان نمونه انتخاب و آزمون بر روي آنها انجام شد. ابزار تحقيق سه پرسشنامه استاندارد عزت نفس روزنبرگ، تصوير بدني BSRQ، (1990) و هويت اجتماعي كه توسط دياكس (2001) مي باشند. براي تحليل داده هاي و آزمون فرضيه ها از نرم افزار spss و روشهاي آماري توصيفي و از آماري استنباطي ( آزمون كولموگروف- اسميرنوف و آزمون همستگي پيرسون و رگرسيون چند گانه) استفاده گرديد. نتايج تحليل نشان داد كه رابطه مثبت و معني داري بين تصوير بدني و عزت نفس با شكل گيري هويت اجتماعي وجود دارد كه مقدار همبستگي در متغيرهاي عزت نفس برابر با (539/ 0) و در متغير تصوير بدني برابر با (701/.0) نسبت به متغير شكل گيري هويت اجتماعي با سطح معني داري (p= 0/001) بوده و همچنين قابليت پيش بيني متغرهاي تصوير بدني و عزت نفس در شكل گيري هويت اجتماعي به ترتيب در سطح همبستگي (587 /0) و (239/ 0) و با مجذور R برابر با 53% بدست آمد كه مي توان گفت 53 درصد قابليت پيش بيني شكل گيري هويت اجتماعي را دارند.