شناسايي ريسك هاي سرمايه گذاري در پروژه هاي بالادستي نفت و گاز ايران

Identification of investment risks in Iran’s upstream oil and gas projects

پس از آنكه جان ويلياسون در سال 1989، عبارت اجماع واشنگتن را با هدف آزادسازي بازار، خصوصي كردن شركت هاي دولتي و تشويق سرمايه گذاري خارجي بيان كرد؛ رقابت شديدي ميان كشورهاي در حال توسعه براي جذب سرمايه گذاري خارجي ايجاد شد. پروژه هاي نفت و گاز ايران نيز به عنوان پيش قراول جذب سرمايه هاي خارجي؛ به مانند ساير پروژه ها علاوه بر اثرپذيري از ريسك كشوري، داراي ريسك هاي فني و قيمتي خاص خود نيز مي باشد. اين مقاله، پس از بررسي ريسك هاي موثر بر پروژه هاي نفت و گاز به اين نتيجه مي رسد كه ريسك ناشي از كاهش قيمت نفت خام و ريسك ناشي از عدم تجاري سازي ميدان، مهمترين ريسك پروژه هاي ايران مي باشد. بدين منظور شايسته است كه با تسهيم كردن سرمايه گذار در عوايد حاصل از اجراي طرح، انگيزه وي را براي پذيرش ريسك هاي سرمايه گذاري بالا برد.

In 1989, after John Williamson said “Washington consensus” concept in purpose to market liberalization, public enterprise privatization and promotion of foreign investment; intense competition among developing countries to attract foreign investment was emerged. Also Iran’s oil and gas projects as forefront of foreign investment attracting; as well as other projects encounters with country risk on the one hand and exclusive technical and price risk on the other hand. This article after considering the risks affecting oil and gas projects concludes that the risk of crude oil prices fluctuations and non-commercialization of oil fields, are the most important of Iran’s projects risks. Thus it is appropriate that the investors share in the project’s profits to increase their incentives to accept the project’s risk.