مديريت منابع انساني و كارآفريني شركتي

هدف از اين مقاله معرفي موضوع خاص مديريت منابع انساني و كارآفريني شركت مي باشد. در اين مقاله موضوع خاصي بحث شده، كه به بررسي رابطه بين مديريت منابع انساني و كارآفريني از ديدگاههاي مختلف، با رويكردها و استفاده از زمينه هاي مختلف تجربي مي پردازد. مقاله بر عوامل مختلف مديريت منابع انساني رفتار كارآفرين و نفوذ آنها روي كارآفريني شركت تأكيد دارد. نتايج از زمينه هاي مختلف تجربي همانند شركت هاي كوچك و متوسط، مطالعات موردي است. اين مقاله در مورد فصل مشترك و ارتباط بين منابع انساني مديريت و كارآفريني شركت بحث مي نمايد. منابع انساني نقش اساسي در اين زمينه ايفا مي نمايد تا آنجا كه مي تواند مشوق و يا مانع كارآفريني شركت شود. در اين مقاله ابتدا به پيشينه تحقيقات قبلي و نكات قوت و ضعف آنها سپس به جنبه هايي از موضوع كه كمتر به آنها پرداخته شده است پرداخته ايم ودر ادامه با بررسي يك مطالعه تجربي وداده هاي كه از 107شركت كوچك و متوسط از راه دور بدست آمده به اين نتيجه مي رسيم كه چگونه ماهيت و وجود زمينه تفكر باز به ماهيت و وجود و بهره برداري دانش و فرايندهاي اكتشاف كه مصوب نيروي كار در يك سازمان است به هم پيوند ميخورند .ودر ادامه به مطالعه موردي و واكاوانه در مورد چند مقاله ديگر پرداخته ايم كه هم بتوانيم به طور عيني و ملموس كارآفريني شركتي را در درون و بيرون از شركت توضيح دهيم و هم به ارتباط آن با مديريت منابع انساني پرداخته ايم و در آنها نشان داده ايم كه با وجود تفاوتهاي فردي و جنسيتي و قومي تاثير گذار در مقوله كار آفريني ولي همچنان نيروي انساني يك موسسه صرف نظر از كوچك و بزرگ بودن آن براي آن موسسه و شركت مهمترين دارايي مادي و معنوي محسوب شده و با مديريت درست منابع انساني خود مي توانيم در دراز مدت سود سرشاري را از نظر اقتصادي نصيب ذينفعان اين موسسات كار آفرين و مجموعه هاي كلانتر، شامل آنها را برخوردار مي كند . همچنين در ادامه محدوديتهاي اين گونه مطالعات تجربي را ذكر كرده ايم .