اثر 8 هفته برنامه تمريني منتخب (فعال، غير فعال، ايستا، دستي، PNF و عكس العمل) بر قدرت گرفتن مچ دست زنان كاراته كار مبتلا به سندرم تونل كارپال

زمينه و هدف از تحقيق حاضر اثر8 هفته برنامه تمريني منتخب بر قدرت گرفتن مچ دست زنان كاراته كار مبتلا به سندرم تونل كارپال بود. براي اين منظور 40 زن 50 تا 20 ساله كاراته كار كه سابقه هيچ گونه بيماري و عمل جراحي و تزريق استروئيدي و غيراستروئيدي نداشتند با روش نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند اين نمونه ها در 2گروه 20 نفره طي 8 هفته هرهفته 2 جلسه تمرينات منتخب در گروه تجربي با پروتكل طراحي شده و گروه كنترل قرار گرفتند. پيش آزمون و پس آزمون با استفاده از گونيا متر، Hand Grip و مقياس درد VAS و تست هاي تينل، فالن و فشار تحت شرايط يكسان انجام شد جهت آزمون و فرضيه ها از آزمونT وابسته و تحليل واريانس يك راهه، كروسكال واليس و ANOVA در سطح آلفا 05/ 0 استفاده شد. نتايج افزايش معني-داري را در تمرينات منتخب بر قدرت گرفتن نشان داد. يافته هاي اين پژوهش پيشنهاد مي كند كه زنان كاراته كار مبتلا به سندرم تونل كارپال مي توانند از تمرينات منتخب (فعال، غير فعال، ايستا، دستي، PNF و عكس العمل) افزايش قدرت گرفتن مچ دست استفاده كنند.