مسووليت مدني پزشكان با رويكرد قانون مجازات اسلامي 1392

مسؤوليت پزشكي، پاسخگو بودن پزشك در قبال خساراتي است كه به بيمار وارد مي آورد و اين خسارات، ناشي از انجام وظايف پزشكي است. اگر مسؤوليت پزشكي مبتني بر «نظريه قهري» باشد؛ اثبات تقصير برعهده بيمار يا مدّعي خسارت است و در صورتي كه مبتني بر «نظريه قراردادي» باشد، بسته به اينكه تعهد پزشك، تعهد به «نتيجه» يا به «وسيله» باشد، موضوع متفاوت خواهد بود. در اين مقاله با رويكرد قانون جديد به مسؤوليت پزشك، نقايص موجود در اين زمينه، بررسي شده است و به بررسي مسووليت مدني پزشكان در قانون 1392 پرداخته در صورت عدم تقصير پزشك در علم و عمل ضماني بر وي وجود ندارد هر چند اخذ برائت نكرده باشد (تبصره1 ماده 495).در واقع قانون مجازات جديد مبناي تقصير را پذيرفته است.اين در حالي است كه پيش از اين پزشك ضامن هر گونه خسارتي بود كه در حين درمان به بيمار وارد مي شد ولو مرتكب قصوري هم نمي شد. ديدگاههاي موجود در مورد مسؤوليت مدني پزشك، ماهيت قرارداد معالجه و اركان مسؤوليت مدني پزشك (كه عبارت از خطاي در مرحله تشخيص، خطاي در مرحله معالجه و خطاي در عمل جراحي است) نقد و بررسي شده و مفهوم حقوقي اخذ رضايت و ويژگي هاي آن، تبيين شده اند.