تأثير نور و نورپردازي در ايجاد امنيت رواني براي كودكان اُتيستيك

نورپردازي در دنياي امروز به ابزاري براي تامين امنيت و آرامش بدل شده است. با توجه به نقش نورپردازي در ايجاد امنيت در محيط ها و فضاهاي داخلي و خارجي متفاوت از تعامل بين نور و ايجاد حس هاي مختلف و كمك به تداوم اين حس ها مي توان در راستاي حفظ سلامت افراد جامعه و بطور خاص سلامت رواني افراد بهره برد. در اين ميان مي توان نور را واسطه اي دانست براي ايجاد درك از فضاي ذهني و عيني دنياي اطراف ما و مي توان گفت فضاي ادراكي تنها ازطريق دريافت كيفيات فضاي واقعي تصوير ميشود. فضاي واقعي براي انسان ها از يك مفهوم كلي برخوردار است كه در حالت طبيعي در مسيري كه فرد براي رسيدن به رشد و تكامل مي پيمايد معنا مي يابد. اين مسير براي يك انسان عادي از كودكي به گونه اي معمول و بدون تلاش بيش از حد، پيموده مي¬شود اما وجود اختلالي به صورت دروني يا بيروني، مسير رشد و تكامل انسان را از حالت طبيعي خارج مي¬سازد. اُتيسم از جمله ي اين اختلالات است. رشد فزاينده ي اُتيسم در جهان و كشور ما در طي سال هاي اخير و تاكيد بر نقش برجستة كمك به كاهش ناتواني ها و افزايش و حفظ امنيت رواني كودكان اُتيستيك، دغدغه اصلي شكل گرفتن پژوهش گسترده اي بوده است كه اين مقاله بخش كوچكي از آن است. روش انجام تحقيق در اين پژوهش توصيفي- تحليلي است. لازم به ذكر است گروه كودكاني كه در اين پژوهش مورد بررسي قرار گرفته اند، كودكان گروه سني 12-5 سال بوده است. در اين پژوهش سعي بر آن بوده كه با در نظر گرفتن شرايط ويژه كودكان اُتيستيك داراي اختلال بيش كاري حواس يا كم كاري حواس از نورپردازي به عنوان عاملي براي كمك به ايجاد امنيت رواني براي اين كودكان بهره گرفت.