كارايي توابع توزيع احتمال تركيبي در مدل سازي توزيع سرعت باد

مدل سازي دقيق سرعت باد در برآورد اثرات بلند مدت و كوتاه مدت آن بر تغيير اقليم و مديريت بهره برداري از انرژي هاي پاك، ضروري مي باشد. كيفيت اين مدل سازي بستگي به قابليت توابع چگالي احتمال (PDF) انتخاب شده در توصيف فراواني هاي ثبت شده از سرعت باد دارد. هدف از مطالعه حاضر، مدل سازي ويژگي هاي سرعت باد با استفاده از توابع توزيع احتمال ويبول (W)، گاما(G) و تابع چگالي احتمال تركيبي ويبول- گاما (WG)، ويبول- ويبول (WW) و گاما- گاما (GG) است. بدين منظور از داده ثبت شده سرعت باد در مقياس زماني ده دقيقه ايستگاه هواشناسي بندر شرفخانه استان آذربايجان شرقي استفاده گرديد. معيارهاي ارزيابي آزمون كولموگروف-اسميرنوف و ريشه ميانگين مربعات خطا (RMSE) به منظور ارزيابي تناسب توابع چگالي احتمال با توزيع فراواني مشاهداتي در نظر گرفته شد. نتايج نشان داد كه تابع توزيع احتمال تركيبي گاما-گاما (GG) قادر به توصيف بهتر كميت سرعت باد مدل سازي آن در مقايسه با توابع توزيع احتمال معمولي مي باشد.