برنامه ريزي استخراج معدن مس سرچشمه با درنظرگرفتن شاخص توان آسياي نيمه خودشكن(SPI)

در برنامه ريزي فعلي استخراج معدن ترتيب استخراج بلوك ها به گونه اي انجام ميشودكه ابتدا قسمتهاي پرعيار ماده معدني و سپس قسمتهاي كم عيار استخراج ميشود، تا بيشترين NPV ممكن حاصل گردد. از آنجايي كه تمام عيار زون هاي استخراجي برابر نيست، لذا از زون هاي مختلف در حال استخراج به گونه اي بار به كارخانه فرستاده ميشود كه عيار يكنواختي حاصل گرديده و تقريباً يك ميانگين ثابت داشته باشد. بيشترين مصرف انرژي در كارخانه فرآوري در بخش آسيا كني است. به همين دليل افزايش كارايي اين واحد تأثير مستقيم در كارايي خط توليد و كاهش هزينه هاي تمام شده فرآوري ماده معدني دارد. در كارخانه خصوصاً تغليظ 2، از آسياهاي خودشكن و نيمه خودشكن استفاده مي شود و اين آسياها به سختي خوراك، حساسيت بسيار زيادي دارند لذا يكي از محدوديت هاي آسياها، سختي (قابليت خردايش) سنگ ميباشد كه در برنامه ريزي فعلي توجهي به آن نشده است. يكسان نبودن سختي خوراك آسياها باعث نوسانات شديد در تناژ و دانه بندي و ميزان مدت زمان ماند مواد در آسياها و كاهش بهره وري -تا زماني به خردايش مطلوب برسند- ميشود. براي حل اين مشكل ميتوان برنامه ريزي توليد را به گونه اي قرار داد كه علاوه بر عيار، سختي سنگ هم در برنامه استخراجي لحاظ گرديده و بار ورودي كارخانه، علاوه بر عيار، داراي سختي يكنواختي باشد.