تعيين عيار حد بهينه معدن مس سرچشمه بر اساس مدل بلوكي اكتشافي جديد

عيار حد بعنوان معياري جهت تشخيص باطله از ماده معدني در يك ذخيره معدن بكار مي رود. انتخاب عيار حد بهينه، ارزش خالص فعلي NPV و ميزان سود كل عمليات معدنكاري و پروژه را بيشينه مي نمايد. يكي از نظريه هاي پركاربرد در زمينه عيار حد بهينه، تئوري لين مي باشد. طبق اين تئوري عمليات معدنكاري از سه مرحله استخراج معدن، پرعيارسازي كانسنگ و ذوب تشكيل شده است. اما در معدن مس سرچشمه انبار كنسانتره بلندينگ به مراحل عمليات معدنكاري اضافه شده است. هر مرحله هزينه و محدوديت ظرفيت توليد خاص خود را دارد كه بر هزينه تمام شده محصول نهايي و عيار حد بهينه تاثير گذار مي باشد. اين مقاله به محاسبه و انتخاب عيار حد بهينه در معدن مس سرچشمه بر پايه داده هاي اقتصادي به روز شده، مدل بلوك اكتشافي جديد (فاز 4)، الگوريتم لين و الگوريتم لين اصلاح شده مي پردازد. الگوريتم اصلاح شده (مدل چهار جزئي) اقتباسي از الگوريتم لين مي باشدكه انبار كنسانتره بلندينگ را بعنوان جزء چهارم در فرمولهاي لين وارد نموده است. نتايج تحقيق نشان داد كه عيار حد بهينه زماني بدست مي آيد كه از مدل چهار جزئي استفاده شود. در اين صورت عيار حد بهينه (17/ 0) منجر به حصول سود كل 236 هزار ميليارد ريال مي شود. در حاليكه عيار حد و سود كل مكتسبه در صورت استفاده از الگوريتم لين به ترتيب برابر 21/ 0 و 153 هزار ميليارد ريال مي گردد. اين به مفهوم مناسب تر بودن استفاده از مدل چهار جزئي نسبت به مدل لين در معدن مس سرچشمه مي باشد.