بررسي ضرورت اعمال يك سيستم غربال گر در اعطا مجوز بهره برداي به معادن با مقياس كوچك در ايران

در چند سال اخير، افزايش تعداد معادن با مقياس كوچك با ذخيره هاي بسيار كم باعث هدر رفت منابع ملي، كاهش ميزان سرمايه گذاري در بخش هاي ديگر صنعت، افزايش درگيري هاي دولت در سازمان هاي ارايه تسهيلات به اين معادن، عدم وصول حقوق هاي دولتي و ماليات هاي معوقه (به دليل عدم كارايي اين واحدها و ورشكستگي آن ها) شده است. در اين خصوص اعمال يك سيستم غربال گر در اعطا مجوز به معادن با مقياس كوچك كه تأثيري در رشد علمي و اقتصادي كشور در هيچكدام از بخش هاي كار و اشتغال را ندارند ضروري به نظر مي رسد. در اين مقاله براي بررسي اين موضوع ابتدا يك طبقه بندي بر اساس ذخيره ماده معدني و حدود ظرفيت استخراج سالانه مورد انتظار ارايه شد. سپس با مطالعه دو معدن در قالب چهار مورد مطالعاتي، ضرورت ايجاد سيستم مورد بحث جهت اعطا مجوز بهره برداري به معادن با مقياس كوچك مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه معادن تك محصولي داراي ذخيره بسيار كم كه توانايي توليد محصول فرآوري شده را دارا نيستند، تأثيري بر رشد اقتصادي و علمي كشور نخواهند داشت. توليد مازاد احتياجات كشور همراه ارزش افزوده بسيار كم، عدم اشتغال زايي موثر و مطمئن، افزايش تخريب محيط زيست نسبت به ذخيره معدن و درآمد ايجاد شده با توجه به افزايش تعداد بيشمار اين واحدها، عدم هدايت سرمايه¬هاي كوچك ولي متعدد به سمت صنايع پايه ديگر از تبعات افزايش تعداد معادن با مقياس كوچك و فاقد صلاحيت از نظر فني و اقتصادي بوده است.