مدل سازي انتقال برش اصطكاك در فصل مشترك بتن جديد و قديم

در سال 1966 ميلادي، نظريه برش اصطكاك جهت تحليل و طراحي سطح تماس دو قطعه بتني وارد آيين نامه هاي طراحي شد. در دهه هاي اخير تحقيقات زيادي جهت افزايش دقت و گسترش كاربرد هاي برش اصطكاك انجام شده است. اين تحقيقات شامل مطالعاتي گسترده در زمينه تاثير مقاومت بتن مصرفي، درصد ميلگرد دوخت سطح ترك، عملكرد ريشه اي ميلگردهاي دوخت، چگالي بتن مصرفي، زبري سطوح تماس و ديگر عوامل تاثيرگذار بر ظرفيت برش اصطكاك بين دو سطح بتني است. در طراحي سازه ها نحوه اتصال المان هاي سازه اي به يكديگر، تاثير زيادي بر كارايي سيستم سازه¬اي دارد. اتصالات اعضاي پيش ساخته بتني و محل هاي درز سرد نمونه ي بارزي از اهميت اتصال مناسب سطوح تماس است. يكي از محل¬هاي مستعد ايجاد درز سرد، فصل مشترك دو بتن است كه با فاصله زماني بتن ريزي مي¬شوند. در اين مقاله انتقال برش اصطكاك در فصل مشترك بتن جديد و قديم با استفاده از مدل سازي اجزاء محدود، تحت بارگذاري شبه استاتيك مورد مطالعه قرار مي گيرد. براي اين منظور و براي شبيه سازي آزمايشpush-off يك مدل عددي با استفاده از نرم افزار اجزاء محدود ABAQUS ايجاد شد. در مدل عددي اثرات غير خطي مصالح و وقوع خسارت در آن ها در نظر گرفته شده است. براي صحت سنجي مدل عددي از نتايج آزمايشگاهي استفاده شد. در نهايت نتايج تحليل عددي نشان داد كه مدل اجزاء محدود، مقاومت برش اصطكاك بين سطح دو بتن و ميزان لغزش دو قطعه بتني نسبت به يكديگر را با دقت مناسب پيش بيني نموده است.