بررسي تأثير ضخامت و نوع خاك بر عملكرد جداساز شني

جداسازي لرزه اي يكي از روش هايي است كه بطور همزمان جابجايي و شتاب طبقات را كاهش مي دهد. يكي از شيوه هاي مورد استفاده در اين زمينه، جداسازي تراز پايه توسط يك لايه شن مي باشد. از مهم ترين ويژگي هاي اين روش پايين بودن هزينه هاي اجرا و دسترسي آسان به مصالح مي باشد. در اين پژوهش، رفتار ديناميكي ساختمان هاي با اسكلت فلزي 2 تا 5 طبقه در دو حالت با پايه ثابت و با پايه لغزشي بررسي شده است. بدين منظور از تحليل ديناميكي خطي جهت بررسي پاسخ لرزه اي و تعيين سطح عملكرد دو سيستم استفاده گرديده است و با استفاده از نرم افزار Geo studio 2012 كه يك نرم افزار المان محدود است نتايج بدست آمده در تحليل و تحقيقات انجام گرفته مورد بررسي و مقايسه قرار مي گيرند. نتايج اين مطالعه علاوه بر اين كه بيانگر عملكرد مناسب سازه هاي جداسازي شده نسبت به سازه هايي با پايه هاي ثابت مي باشد، نشان مي دهد كه بيشترين جابجايي نسبي ساختمان مربوط به خاك ماسه سست مي باشد، همچنين ماسه متراكم در پيك هاي بيشينه جابجايي، كمترين جابجايي را داشته و بهترين عملكرد جداساز مربوط به اين حالت مي باشد و مقدار بهينه ضخامت جداساز شني براي شرايط سازه هاي مورد بررسي مقدار 40 سانتي متر تعيين شد.