نقش قنوات در توسعه پايدار گردشگري شهرهاي ايراني– اسلامي (نمونه مورد مطالعه شهر همدان)

بسيار بديهي است كه ميراث طبيعي،مكمل ميراث فرهنگي بوده ودر واقع ازآن جدانشدني است.در جهان امروزي بسياري از افراد تمايل دارند كه به دور از هياهو،ازدحام وشلوغي شهرها به مكاني كه آرامش را به ارمغان مي آوردسفر كنند.از اين رو گردشگري در گذران اوغات فراغت بسياري از جوامع نقش بسزايي دارد.توسعه پايدار فرآيندي است در آن مردم يك كشور نيازمنديهاي خود را برآورده ميسازد بدون اينكه منابعي كه به نسلهاي آينده تعلق دارد مصرف كنند.در توسعه پايدار اصل برآن است كه منابع طبيعي پايه به گونه اي محافظت شود كه نسلهاي آينده بتواند دست كم به اندازه نسل كنوني آن را به توليد ومصرف برساند.براي رسيدن به توسعه پايدار در صنعت گردشگري نياز وافري به برنامه ريزي هاي بنيادي به منظور توسعه و مديريت صنعت گردشگري احساس ميشود. يكي از اهداف مهم سياست گذاري جهت توسعه پايدار نگرش بر محيط زيست وتلاش براي حفظ آن مي باشد.يعني اصول حاكم بر گردشگري بر مبناي توسعه پايداروبخصوص در مبحث حفاظت محيط زيست.غفلت وعدم برنامه ريزي براي آن از بين رفتن منابع و ثروت هاي جهاني و ملي را در پي دارد.همدان شهري با هسته هاي اوليه زيستي است و «قنوات»اصلي ترين هسته شهر بوده است متاسفانه طي توسعه شهري وافزايش ساخت وسازها واز بين رفتن باغات درون شهر ،بخشي از هويت شهر به نام«قنات»به دست فراموشي سپرده شد.حفظ ارزش هاي هويتي تاريخي قنوات،زيباسازي فضاي شهري با ارتقاءنقش قنوات وبرآورده ساختن نيازهاي عملكردي،تفرجي،روحي و رواني گردشگران جهت توسعه پايدار گردشگري از اهداف اصلي مقاله است. روش تحقيق حاضر بر اساس هدف كاربردي و بر اساس ماهيت توصيفي است از يافته هاي اين پژوهش مي توان به تاثير قنات ها در امر گردشگري در راستاي حمايت از توسعه پايدار اشاره نمود.