واكاوي لرزه اي پل حافظ به روش تحليل پوش آور و تاريخچه زماني

شناخت كافي رفتار سازه ها به ويژه پلها در زلزله منجر به طراحي مناسب و كاهش هزينه پل ها با توجه به عملكرد مورد نياز آنها مي شود .هر چند روشهاي آناليزسازه همچون تحليل هاي ديناميكي غير خطي تاريخچه زماني مطرح مي باشد، ليكن بدليل زمان بر بودن و نياز به داشتن تخصص و تجربه كافي در انتخاب كوردهاي زمين لرزه اعمالي به سازه و تفسير نتايج آن ، روش استاتيكي غير خطي (پوش اور) همواره جايگزين مناسبي در تحليل لرزه اي سازه ها پيشنهادمي گردد. اين رويكرد، يك نمايش گرافيكي موثر از پاسخ كلي سازه مي باشد. مشكل عمده روش هاي استاتيكي غيرخطي متداول دردستورالعمل ها و آيين نامه هاي جاري اين است كه الگوي بارجانبي در اين روشها در طول تحليل ثابت بوده و قادر به لحاظ كردن تغييرات ايجادشده در مشخصات مودال سازه نمي باشند.حال جهت رفع اين مشكل، از روش تحليل پوش آور و تاريخچه زماني بهره گرفته مي شود .هدف از اين مطالعه ارزيابي لرزه اي موردي پل حافظ واقع در شهر تهران به روش تحليل پوش آور و تاريخچه زماني مي باشد كه پس از بررسي نتايج مشاهده گرديد در ركوردهاي متوسط با بيشينه شتاب كمتر از 0.5 g مانند السنترو و طبس سازه داراي عمكلرد غير خطي مناسب مي باشد. در ركوردهاي متوسط با بيشينه شتاب بيشتر از 0.5 g مانند بم سازه داراي تغيير مكان هاي زياد ميباشد. پايه پل توانايي تحمل تمامي زلزله ها متوسط را با تامين نيازهاي آيين نامه بهسازي لزره‌اي دارا مي باشد. ولي در خصوص زلزله هاي با PGA نزديك به 1.0g مانند زلزله بم ضوابط آيين نامه بهسازي لزره اي براي معيار استفاده بي وقفه را برآورده ننموده و نياز به تقويت در آن محسوس مي باشد.