اثر صلبيت سقف بر سازه جداسازي شده توسط جداگرهاي لرزه اي در فونداسيون

در حال حاضر روش هاي متداول مقاوم سازي ساختمان ها در برابر زلزله استفاده از سيستم هاي مهاربندي و يا قابهاي خمشي و يا ديوارهاي برشي و يا تركيبي از آنها مي باشد ليكن با توجه به اينكه نيروهاي ناشي از شتاب زلزله از طريق زمين به پي ها ساختمان و سپس به اسكلت سازه ها منتقل مي گردد ايده جدا سازي ساختمان ها از زمين و پايه ها با استفاده از مصالح ارتجاعي مطرح و اين ايده منجر به شكل گيري فناوري اسفاده از تكيه-گاه هاي ارتجاعي لاستيكي گرديد اين تكيه گاه هاي ارتجاعي با استفاده از لاستيك طبيعي (natural rubber) و با مسلح شدن بالايه هايي از ورق فولادي و اتصال پايه هاي ستون هاي در محل پي ها به عنوان يك ايزولاتور عمل كرده و مانع تاثير نامطلوب نيروهاي ناشي از شتاب زلزله و تشديد فركانس ساختمان ها با زمين گردد. لذا در اين مطالعه هدف بررسي (تاثير صلبيت سقفها بر سازه جداسازي شده توسط جدا گرهاي لرزه اي در فونداسيون) ميباشد.در اين مطالعه سازه ها با جداساز با سختي مشخص بررسي شده سپس با تغيير در سختي هندسي و مدولي جداساز عملكرد آنها مورد ارزيابي قرار گرفته است. با بررسي سازه هاي 4 و 8 و 12 طبقه در نرم افزار اجزاء محدود SAP2000 در دو حالت با و بدون جداساز و انجام تحليل ديناميكي تاريخچه زماني مشاهده گرديده است كه سازه هاي بلندتر با جداساز در برابر زلزله عملكرد مناسب تري را نشان مي دهند.