بررسي سازه هاي فولادي طراحي شده با ويرايش 3 و 4 استاندارد2800 و دستورالعمل بهسازي لرزه اي(نشريه360) و بهسازي با سيستم جداسازي لرزه اي

در مبحث 10 ويرايش 1392، روش تنش مجاز حذف و روش LRFD جايگزين آن گرديد. از طرفي ويرايش چهارم استاندارد2800 با رويكردي جديد در بارگذاري درسال 1393 منتشر گرديد. جهت بررسي تغييرات پديد آمده ، پنج سازه فولادي 3،5 ،7،9 و11 طبقه با مدلسازي سه بعدي، يكبار بر اساس ويرايش سوم و روش تنش مجاز و يك بار بر اساس ويرايش چهارم و روش (LRFD) مورد ارزيابي قرار گرفته اند. ساختمان ها در جهت عرضي قاب خمشي و در جهت طولي مهاربندي مي باشند. نتايج تحليل و طراحي به روش LRFD و بر مبناي ويرايش 4 نشان مي دهند كه به طور ميانگين حدود 15% تيرها، 5% ستون ها و 35% مهاربندها نسبت به روش تنش مجاز و بارگذاري ويرايش 3، پاسخگوي نيروهاي طراحي نبوده اند. از طرفي، سازه هاي مذكور براساس دستورالعمل بهسازي لرزه اي، تحت تحليل استاتيكي غيرخطي قرار گرفته اند. نتايج نشان مي دهند تحت زلزله سطح خطر 1 و هدف بهسازي مبنا، المانهاي باربر جانبي در جهت عرضي (قاب خمشي)، فاقد مشكل بوده، اما مهاربندهاي فشاري جهت طولي در تمام سازه ها به جز ساختمان 3 طبقه، در طبقات پايين و مياني سطح عملكرد مورد نظر را ارضاء نكرده و نياز به بهسازي دارند. در ادامه جهت بررسي زاويه دريفت طبقات و بهسازي مهاربندهاي فشاري، از جداساز استفاده شده است. نتايج نشان دهنده كاهش زاويه دريفت طبقات بالاتر از طبقه اول و كاهش نسبت تقاضا به ظرفيت اعضاء در حالت استفاده از اين سيستم مي باشد.