طراحي بهينه سازه ها تحت اثر زلزله با استفاده از تئوري تغيير شكل هاي يكنواخت

امروزه طراحي اغلب ساختمان ها بر اساس پاسخ ديناميكي خطي صورت مي گيرد، اين در حاليست كه سازه در حين وقوع زلزله هاي قوي جابجايي هاي بزرگي خواهد داشت و پاسخ خطي نشان دهنده رفتار واقعي سازه در هنگام زلزله نخواهد بود بنابر اين استفاده از الگوي بار جانبي پيشنهاد شده توسط آيين نامه هاي طراحي لرزه اي متضمن استفاده بهينه از مصالح سازه اي بكار رفته در طراحي سازه نمي باشد. در اين تحقيق تلاش شده است تا با استفاده از تئوري تغيير شكل هاي يكنواخت كه در آن با يكسان سازي پارامترهاي عملكردي، مصالح سازه اي به تدريج از بخش هاي قوي تر سازه به قسمت هاي ضعيف تر آن منتقل شده تا زماني كه به يك تغيير شكل يكنواخت در سازه دست يابيم به عبارت ديگر در اين مطالعه بطور اختصاصي قاب هاي خمشي فولادي با طبقات مختلف تحت آناليز تاريخچه زماني قرار گرفته و با استفاده از روش مذكور به تدريج عمليات بهينه سازي لرزه اي تحت زلزله هاي مختلف روي آنها انجام مي گيرد و در نهايت نشان داده مي شود كه اين قاب هاي بهينه شده رفتار و عملكرد لرزه اي بهتري در برابر زلزله از خود نشان خواهند داد.