تأثير درزه هاي برشي بر پاسخ ديناميكي سدهاي بتني وزني متقاطع با گسل

وجود گسل هاي فعال يا غيرفعال در ساختگاه سدهاي بتني وزني و مخازن سد به عنوان خطري تهديدكننده براي پايداري سازه شناخته مي شود. در موارد ويژه، زماني كه صفحه گسلي دقيقاً محور سد را قطع مي نمايد، ويژگي هاي خاصي بايد در طراحي و ساخت سدها به منظور كنترل حركت احتمالي گسل در پي در نظر گرفته شود. در اين مقاله، در نظر داريم كه تأثير درزه هاي برشي را بر عملكرد لرزه اي سد كوينا با فرض حركت گسل در فونداسيون با روش عددي المان محدود مورد بررسي قرار دهيم. براي اين منظور، مدل هاي سه بعدي از سد كوينا شبيه سازي شد و نتايج آن ها با يكديگر مقايسه گرديد. جابه جايي فرضي گسل به اندازه 1/0 متر نيز توسط دو پوسته بتني در زير سد مدل سازي شده است. همچنين، براي شبيه سازي رفتار درزه هاي برشي، بدنه سد به پنج مونوليتِ دو به دو با هم مماس تقسيم گرديده است. نتايج نشان مي دهد كه درزه هاي برشي نه تنها در كنترل روند ترك خوردگي تحت شرايط جابه جايي گسل مؤثر هستند، بلكه مقدار ترك ها در بدنه سد به علت لرزش پي طي زلزله را، به ميزان قابل توجهي كاهش مي دهند. رفتار اصطكاكي در اين درزه ها نقش مهمي در كاهش مقدار تنش هاي كششي در بدنه سدها ايفا مي كنند. بنابراين، با در نظر گرفتن اين درز ه ها در طراحي و ساخت سدهاي بتني وزني مي توان پايداري و مقاومت سازه در برابر حركت هاي ناگهاني زمين را تضمين نمود.