تأثير بحران هاي هويتي به گسترش سلفي گري در خاورميانه

منطقه ي خاورميانه بيش از هر چيز يادآور«بحران» و «منازعه» است. رشد چشمگير بنياد گرايي اسلامي باعث به شده كه منطقه ي خاورميانه تداعي كننده ي درگيري ها و بحران ها گردد. ظهور جريانات سلفي گري در منطقه نه تنها صلح و ثبات و امنيت را به چالش كشيده، بلكه باعث تزلزل ايدئولوژيكي و هويتي نيز شده است.از آن جايي كه جريانات اسلام گرايي مروج عقايد جديد نمي باشند در پي آنند كه انديشه ي پيشين (اسلام سلف) خود را بازخواني كنند.و خاورميانه را به يك منطقه ي تنش زايي تبديل كرده كه بيش از هر چيز از بحران هويتي رنج مي برد كه اين بحران هويت خود مي تواند موجب ديگر بحران ها در منطقه ي خاورميانه از جمله بحران هاي مشروعيت، نفوذ، مشاركت و... گردد و از سوي ديگر كشور هاي منطقه به دليل آن كه خاورميانه خاستگاه اديان توحيدي و مهد تمدن اسلام است از رويداد هاي حاصله در منطقه متأثر مي گردند. گروه هاي اسلام گرا حضور خود را در منطقه در جهت حل و فصل اين بحران ها به ويژه بحران هاي هويتي توجيه مي كنند. لذا اين پژوهش برآن است تا تأثير بحران هاي هويتي را در چارچوب تئوريك نظريه ي پنج بحران لوسين پاي تبيين نمايد و به بيان اين مسأله بپردازد كه آيا بحران هاي هويتي توانسته است به گسترش گروه هاي سلفي گري در منطقه ي خاورميانه تأثير گذار باشد.فرضيه اي كه مطرح مي شود اين است كه بحران هاي هويتي در منطقه ي خاورميانه از يك سو در اثر بافت نامتجانس و پراكندگي فرقه اي- نژادي به وجود آمده و از سوي ديگر اشاعه ي بحران هاي هويتي به منطقه ي خاورميانه زمينه ي گسترش گروه هاي سلفي گري را در منطقه فراهم آورده است.