نقش امريكا در گسترش افراط گرايي و تروريسم در افغانستان و پاكستان و تاثير آن بر منافع ملي ج.ا.ايران

بنيادگرايي و راديكاليسم اسلامي در جهان اسلام سه موج را تجربه كرده است. موج اول در مصر و انديشه-هاي سيد قطب، سيد جمال اسدآبادي و .... رشد كرد و در قالب جنبش اخوان المسلمين نمود يافت. موج دوم در دهه ي 1980 و در جريان اشغال افغانستان توسط شوروي شكل گرفت. در اوائل اين دهه در فضاي جهان دو قطبي و جنگ سرد بين شوروي و امريكا، بنيادگرايي اسلامي در افغانستان و پاكستان واكنشي غير مسالمت آميز و افراطي به خود گرفت. شوروي براي تسلط بر شبه قاره ي هند و دسترسي به درياي عمان در چنين فضايي دست به اشغال افغانستان زد. در نتيجه اشتراك منافع و اجماع بين مجموعه‌اي از بازيگران متضاد براي مقابله با شوروي به طور عام بنيادگرايي افراطي و به طور خاص طالبانيسم و القاعده را بوجود آورد. موج سوم راديكاليسم اسلامي با ظهور داعش در عراق و سوريه در سال(2011) شكل گرفت و به ساير كشورهاي اسلامي از جمله افغانستان سرايت كرد. سوالي كه در اين پژوهش مطرح مي شود اين است كه آمريكا چه نقشي در گسترش افراط گرايي و تروريسم در افغانستان و پاكستان داشته و چه تأثيري بر منافع ملي ج.ا.ايران دارد؟ با توجه به يافته هاي اين پژوهش مي توان گفت پس از اشغال افغانستان توسط شوروي، آمريكا با حمايت كشورهاي هم پيمان خود در خليج فارس، موج دوم بنيادگرايي اسلامي و افراط گرايي را در دو كشور مذكور؛ ابتدا براي مقابله با شوروي و سپس تحت تاثير قرار دادن منافع ملي ج.ا. ايران رشد و گسترش داد.