بررسي جريانهاي سلفي –تكفيري: بررسي زمينه هاي سياسي داخلي، منطقه اي و بين المللي شكل گيري جريان هاي سلفي تكفيري

با فروكش نمودن تدريجي ملي گرايي در اوايل دهه 1970 در اغلب كشورهاي اسلامي فرصتي براي مطرح شدن ايدئولوژي هاي بديل فراهم شد. ناكامي هاي گذشته جوامع اسلامي در برخورد با غرب و نيز ناكامي جنبش هاي اسلامي در برابر حاكمان موجب شد كه برخي جنبش هاي اسلامي عمل گراتر و تندروتر شوندكه نتيجه آن حضور و افزايش نفوذ گروههاي اسلامي تندرو در منطقه خاورميانه مي باشد كه اين امر امنيت همسايگان اين منطقه را نيز امروزه تحت تاثير خود قرار داده است. از لحاظ مباني انديشه اي سلفي ها معتقدند كه: «اسلام تحريف شده است و بايد به اسلام اصيل برگشت و دوره خلافت اسلامي را برپا كرد. اين جريان هيچ‌گونه اعتقادي به نوگرايي و دگرانديشي نداشته و بسيار تندرو هستند كه هدف خود را بازگشت به دوران خلفاي راشدين مي دانند. خاورميانه امروزي نقطه اصلي نشر و گسترش گفتمان اسلام سياسي راديكال هست. پيشينه تاريخي ملت هاي ساكن منطقه و موقعيت مناسب جغرافيايي برخي از مناطق واقع در منطقه خاورميانه جهت انجام فعاليت هاي مذهبي باعث توسعه راديكاليسم مذهبي همچون سلفيگري و تكفيري در اين منطقه شده است. بسياري از تحليل گران، رشد اسلام گرايي افراطي در منطقه را محصول عواملي چون ، نفوذ و دخالت عوامل خارجي و ناكارآمدي ساختارهاي حكومتي مي دانند كه باعث ايجاد شريط بد اجتماعي ، اقتصادي ، فرهنگي و... شده است. مشكلات اجتماعي و اقتصادي كشورهاي منطقه من جمله افزايش بيكاري، سطح پايين درآمد،توليد ناخالص ملي پايين، توزيع نامتناسب ثروت،سطح پايين تامين خدمات بهداشتي، عدم امكان تحصيل همگاني و كاهش پيوسته بودجه خدمات اجتماعي دولت و... به تشديد افراط گرايي در منطقه دامن زده است. با توجه به بي‏ثباتي و ضعف برخي حكومت‏هاي منطقه خاورميانه، عملاً شرايط براي نمود بيشتر نيروهاي افراطي و تروريستي مهيا شده است. در اين مقاله به برسي ريشه هاي به و جود آمدن گروههاي اسلامي تندرو ،سلفي – تكفيري،روندها و پيامدهاي پيدايش اين گروهها مي پردازيم.