نقش حضور طبيعت در فضاهاي معماري بر رشد خلاقيت كودكان دبستاني

دوران كودكي يكي از مهمترين دوران زندگي هر انساني است. در اين دوران عواطف و احساسات انساني شكل گرفته و زمينه ساز شكل گيري آينده او خواهد بود. عوامل مختلفي به عنوان زمينه ساز شكل گيري شخصيت كودك ايفاگر نقش هستند، كه از اين ميان طبيعت يكي از مهمترين نقش ها را دارا است. طبيعت براي كودك احساس بي زماني و بي مكاني به وجود مي آورد. درك كودك از طبيعت با درك فضاهاي داخلي به كلي متفاوت است. هيچ وسيله كمك آموزشي نميتواند تمركزي مانند مشاهده تلالو خورشيد ميان درختان يا ديدن زيبايي يك گل، در كودك ايجاد كند. اين مناظر كودكان را به جستجو، اكتشاف و قدرت تخيل وا مي دارد. در اين مقاله جايگاه طبيعت درمعنا بخشي و ارتقاء رشد خلاقيت كودكان دبستاني به مكان هاي آموزشي مورد بررسي قرار مي گيرد. بدين منظور مقاله با استناد به منابع مكتوب به روش كتابخانه اي ابتدا با مروري اجمالي به مفهوم خلاقيت و محيط كودك، نقش طبيعت در فضاهاي معماري بر رشد خلاقيت كودكان را مورد بررسي قرار داده است. نتايج حاصل حاكي از آن است كه نقش آفريني طبيعت با حضور فضاي سبز، آب و بهره گيري مناسب از نور از جمله راهكارهايي هستند كه به طور معناداري موجب رشد خلاقيت در كودك مي شوند.