بررسي نقش معماري و هنر به عنوان روان درمانگر پنهان در فضاهاي درماني

سلامت روان از برجسته ترين عوامل حيات انساني به شمار مي‌رود كه با مكان زندگي و شرايط اجتماعي رابطه‌اي مستقيم دارد، به همين دليل ناملايمات رفتاري و رواني به يكي از دغدغه‌هاي اصلي جوامع امروز بشر تبديل شده است. در تحقيقات و مطالعات پيشين انجام شده در دنيا، هنر درماني يكي از كارآمدترين روش‌هاي درماني نابهنجاري‌هاي روان معرفي‌شده است. در تحقيق پيش رو، سعي بر آن بوده، با پنداشت هنر معماري به‌عنوان يك درمانگر پنهان روان، اثرات شاخه‌هاي هنر بر روان آدمي، موردمطالعه قرار گيرد. كاهش علائم منفي آشفتگي‌هاي رواني، از مهم‌ترين دستاوردهاي تلفيق شاخه‌هاي هنر با درمان مي‌باشد. در نهايت با بررسي نتايج، مي‌توان دريافت، با طراحي بخش هنر درماني و در نظر گرفتن خواص روان‌شناختي معماري، مي‌توان گام‌هاي مؤثري در درمان اختلالات رواني برداشت.