بررسي نقش عناصر مشترك معماري و موسيقي ايراني در ايجاد هويت و ارتقاء كيفي مراكز موسيقي

انسان همواره در پي هويتي بوده تا به كيستي و چيستي خويش دست يابد. هر مليتي هويت خاص سرزميني خود را دارد كه در اين فرايند، معماري و موسيقي كه از هويت هر منطقه سرچشمه مي‌گيرند، نقشي اساسي به عهده دارند. معماري و موسيقي داراي وجوه اشتراك بسياري از جهات مفهومي، فضاي ايجادي و شكلي هستند. در روزگاري كه معماري روز به روز به سمت بي محتوايي و بهره‌گيري فرمال از عناصر پيش مي‌رود، آواي موسيقي با توجه به تاثير گذاري بر روح انسان مي‌تواند، پارامتر بسيار مناسبي جهت بهره‌گيري در طراحي معماري مراكز موسيقي باشد، بهره‌گيري از اين اشتراكات باعث هويتمندي و پايداري مراكز موسيقي و درنتيجه باعث افزايش كيفي فضاي طراحي شده، خواهد شد. در اين مقاله ابتدا با روش اسنادي و كتابخانه اي و با استفاده از منابع و متون موجود به بررسي تاثير رابطه معماري و موسيقي در ايجاد هويت در طراحي مراكز موسيقي پرداخته شده و سپس بر اساس روش توصيفي و تحليلي ، ضمن تبيين مفهوم هويت، اهميت آن در ارتقاء كيفي فضاهاي طراحي شده، بررسي گرديده است. براي اين منظور، با بررسي وجوه مشترك معماري و موسيقي، چگونگي تاثيرات اين عوامل در ايجاد هويت بيان گرديده است. نتايج حاصل از بررسي ها بيانگر وجود رابطه مستقيم ميان به كار گيري اين اشتراكات و ايجاد هويت و در نهايت ارتقاء كيفي مراكز موسيقي مي‌باشد.