فرهنگ در معماري مسكوني ايران

خانه فضايي است مرتبط كه آدمي از ديرباز به طور روزمره از آن تاثير گرفته و برآن تاثير مي گذارد و خانه اولين فضايي است كه آدمي احساس تعلق فضايي را درآن تجربه مي كند احداث يك خانه پديده اي فرهنگي محسوب شده و شكل و سازمان فضايي آن به شدت تحت تاثير فرهنگي است كه به آن تعلق دارد از طرفي ديگر با بررسي آموزشهاي ديني و اسلامي در ارتباط با ويژگيهاي خانه مطلوب با مقولاتي مانند توصيه به داشتن حريم خانه، پرهيز از اشراف متقابل نور درخانه ،پرهيز از بيهودگي ايجاد آرامش ، امنيت ، سكون و ... مواجه مي شويم. لذا با توجه به فرهنگ غني ايران زمين و همچنين براساس موارد مطرح شده درمسكن مطلوب دراسلام نياز به شناخت و بيان عناصر و ويژگيهاي موجود درطراحي مسكن ايراني براساس فرهنگ ايراني و مباحث مطرح شده دردين و شريعت احساس مي شود از اين رو مقاله حاضر با هدف تبيين الگوهاي طراحي مسكن با توجه به مقوله فرهنگ با درنظرداشتن مفاهيمي چون قلمرو مقياس انساني ، خلوت و... به نگارش درآمده است. نتايج نيز بيانگر آن است كه درالگوهاي طراحي معماري مسكن علاوه برجنبه سرپناه بودن خانه به عنوان نقش اصلي آن جنبه والاي خانه كه ايجاد محيطي مطلوب براي زندگي براساس فرهنگي ايراني است نيز بايستي بيش ازپيش مورد توجه قرارگيرد.