بررسي و شناسايي بافت هاي فرسوده منطقه 8 تبريز

بي گمان شهر هاي قديمي و تاريخي بيش از شهر هاي جديد تحت تأثير فرسايش و بي رونقي و دچار تخريب مي-شوند. يكي از پيامد هاي مديريت و برنامه ريزي ناكارآمد افزايش روزافزون و بي رويه ي جمعيت شهري است. كه در به هم خوردن تعادل فضاهاي شهري تأثير بسزايي داشته است. شهر تبريز به لحاظ قدمت تاريخي و نيز سابقه يكصد ساله شهري، داراي 2500 ‏هكتار بافت فرسوده مي باشد. آنچه امروز ما در منطقه 8 شهر تبريز با آن مواجهيم، وجود بافتي فرسوده و قديمي مي باشدكه بايد براي آن برنامه اي تدوين كرد. اين بافت فرسوده در بينندگان آگاه، رهگذران عادي و اكثر ساكنان منطقه، احساس تنفر را بر مي انگيزد. مكان هايي مملو از بيماري هاي اجتماعي، فقر و بدون حداقل استاندارد هاي زندگي شهري كه رغبتي به زندگي برنمي انگيزد. پس لازم است قبل از آنكه اين منطقه به منطقه اي بحران زا در شهر تبديل شود، با سياست ها و برنامه هاي مناسب و انجام كارهاي علمي و منطقي با اتخاذ روش ها و يا پيگيري هدفي مشخص، روح جديدي را به كالبد بي جان اين منطقه تاريخي و فرسوده دميد. پژوهش حاضر مبتني بر شيوه هاي راهبردي است، يعني سعي شده است كه با ارائه خط مشي ء و راهكار هاي مناسب از مشكلات منطقه 8 شهر تبريز گشوده شود و شيوه اي براي بهسازي بافت فرسوده منطقه ارائه شود. در اين پژوهش قسمتي از اطلاعات و آمار از طريق مشاهده و بررسي مستقيم منطقه تهيه گرديده است و در قسمتي هم از اطلاعات كتابخانه اي استفاده شده است. هدف كلي اين پژوهش بهبود و ارتقاي سطح كيفي وكمي زندگي در محيط شهري منطقه 8 شهر تبريز براي حيات حال و آينده در جهت ايجاد و رشد اقتصادي، تعادل كاركردي، سلامت اجتماعي و حفاظت و ارتقاي محيط زيست شهري است.