شناخت و نقش بافت فرسوده در مشكلات شهري و بهسازي و نوسازي بافت فرسوده

بافت هاي فرسوده بخش قابل توجهي از پهنه بسياري از شهرهاي كشورمان را تشكيل ميدهند كه به دليل معضلات خاص خود از گستره حيات شهري خارج گشته و به بخش هاي مسئله دار شهرها تبديل شده اند. اين بافت ها علاوه بر مسائل و مشكلات كالبدي،ابعاد و كيفيات اجتماعي،اقتصادي و فرهنگي شهر و فضاهاي شهري را نيز دچار تنزل نموده و حضور انسان در فضاهاي شهري را با معضل روبرو يا مختل ميسازند.بنابر اين زدوده شدن خاطرات جمعي و افول حيات شهري كه به از بين رفتن سرزندگي و نشاط بافت منجر ميگردد از عواقب افت شاخصه هاي كيفي در فضاهاي شهري اين پهنه هاي محسوب مي شود.اتخاذ تصميمات صحيح و منطقي و انتخاب نوع مناسب و متناسبي از مداخله در بافت هاي فرسوده ،كه به ارتقاء كيفيت فضاهاي شهري در اين بافت ها نيز بپردازد،جهت بازگرداندن هويت و حيات شهري بدان ها ضروري به نظر ميرسد.از آنجا كه طراحي شهري به عنوان دانشي كه به كيفيات محيط مصنوع ميپردازد،از حرفه ها و دانش هاي دخيل در فرايند طرح بهسازي و نوسازي بافت هاي فرسوده محسوب ميشود .برخورد اصولي با مسائل بافت هاي مسكوني بيش از هر چيز نيازمند شناخت وضعيت فعلي بافت هاي مسكوني است ،امروزه براي محيط هاي مسكوني ما واژه بافت بسيار برازنده تر از محله است .در اين نوشتار طراحي شهري به عنوان حرفه اي فرآيند نگر و راهبردي به دنبال حل مسائل و مشكلات كيفي فضايي درنوسازي بافت هاي فرسوده به مرحله اقدام گذاشته مي شود.