درآمدي بر شناخت ابعاد تهاجم فرهنگي در معماري داخلي معاصر

معماري داخلي از جمله مباحث بروزي هستش كه امروزه با رويكردهاي فراواني از جمله سلايق و ايجاد سبك هاي متفاوت وگوناگوني مواجه شده است كه هنوز مرز كاملي ما بين رشته ي معماري و معماري داخلي ايجاد نشده هست .از اين رو هميشه با دگرگوني هاي زيادي مواجه شده است .معماري داخلي بعد ازاومانيسم شدن جهان هستي و سبك مدرنيسم زبان واحد خود را ازدست داده هست و با نگاهي كه به بناهاي گذشته و ميراث ارزشمندمان داشتيم پي ميبريم كه طراحي و معماري داخلي امروزيمان با مشكلات عديده اي من جمله عدم حس تعلق گرايي فضايي براي كاربران خودرا داراست.بدين جهت مفهوم ادراك محيطي در فضاهاي كشف شده توسط كاربران بصورت گنگ و بي معني تلقي مي شوددر اين نوشتار با هدف بازيابي و معرفي نقش هر يك از عناصر و اجزاي تشكيل دهنده مكان و حس مكان در بناهاي مدرن و سنتي بر پايه مرور متون و اسناد مرتبط در اين زمينه به بررسي تاثيرات رواني و حس مكاني در بناهاي گذشته و عدم پايداري چنين خواصي در پروژه هاي امروزي از جنس طراحي داخلي و يا معماري داخلي و تفاوت اين دو مقوله مي پردازيم.