برخورد نزديك در اولين گام- رويكرد انتقادي به دوره مقدماتي آموزش طراحي معماري با تمركز بر انرژي و مسايل زيست- محيطي

آموزش مقدماتي طراحي به عنوان زيربناي آموزش معماري اهميت اساسي در فرايند اين رشته دارد. اين واقعيت كه دانشجويان در فرايند اين آموزش ها نه تنها پاره اي مهارت هاي پايه و دانش هاي مورد نياز جهت طراحي را فرا گرفته بلكه اولين تفكراتشان پيرامون نقش هاي آينده و مسئوليت هايشان پيرامون معماري و جامعه در ذهن آنها شكل مي گيرد، به اين دوران از فرايند آموزشي اهميت ويژه اي مي بخشد. يكي از وظايف اصلي نظام آموزشي توانمند سازي دانشجويان جهت بر عهده گرفتن مسوليت هاي خود به عنوان شهرونداني اخلاقي كه نسبت به شرايط اجتماعي و زيست محيطي جامعه خود آگاه و فعال هستند مي باشد . اين مساله، در اساس، دربرگيرنده ي رويكرد انتقادي به شرايط كنوني و شركت جستن در خلق و گسترش شرايطي بهتر مي باشد. اين مساله در ساختار آموزشي معماري با توجه بيشتر بر مسوليت هاي زيست محيطي و اجتماعي معماران تحقق يافته كه در اين راستا سيستم آموزش مقدماتي نيز مي بايست مطابق با اين رويكرد و نگاه انتقادي ساختاربندي شود. اين مقاله تحليلي،با رويكردي انتقادي به بررسي ساختار دروس مقدماتي طراحي رشته معماري با تمركز بر توجه به بحران انرژي و مسايل زيست-محيطي واجتماعي پيش رو مي باشد.