بهينه سازي مصرف آب در معماري

رشد جمعيت و افزايش سرانه مصرف از يكسو و توسعه روز افزون فعاليت هاي صنعتي و كشاورزي از سوي ديگر موجب گرديده است تا منابع ابي به طور فزاينده اي در جهان كاهش پيدا كند. گرچه اب به عنوان يكي از منابع تجديد شونده به شمار مي آيد ؛ اما خاصيت تجديد شوندگي اين منبع تا زماني كارساز خواهد بود كه ميزان برداشت از منابع آبي با نرخ جايگزيني آن همخواني داشته باشد. ايران به عنوان يكي از كشورهاي خاورميانه با كاهش منابع آب تجديدشـونده مواجـه بـوده و بـه عنـوان يكـي از سياسـتهـاي اقتصادي اجتماعي دولت جمهوري اسلامي ايران بر استفاده بهينه از منابع تجديدپذير؛ به ويژه بازچرخاني و استفاده مجدد آب، و استفاده مجدد از فاضلابهاي انساني و صنعتي تصفيه شده در اموركشاورزي و ساير فعاليتها تاكيد شـده اسـت. پيشرفت هاي روز افزون انسان در ابعاد مختلف زندگي ميتواند در راستاي كمك و بهينه مصرف اين منبع با ارزش استفاده شود ، در معماري، و در طراحي فضاها مي توان كاربردهايي را در نظر گرفت كه به كمك آن ها ، به صورت اجبار و در راستاي آموزش و توجه انسان به اين منابع با ارزش و در راستاي ترويج فرهنگ درست و بهينه مصرف كردن مورد توجه قرار گيرد ، در اين مقاله سعي شده است ، به اين موارد و راه كارهاي قابل استفاده در طراحي معماري ، پرداخته شود.